Ik vond altijd dat ik, ondanks mijn transgender achtergrond, nog enorm geboft had. De tijd waarin ik “uit de kast kwam” was even moeilijk maar mijn ouders waren er altijd voor me en na de geslachtsaanpassende operaties kon ik eindelijk helemaal mezelf zijn! Het leven was niet altijd gemakkelijk maar ik werd niet of nauwelijks nog met mijn verleden geconfronteerd en dat op zich maakte van mij al een gelukkig mens. 

Tot het moment dat ik een keer vanuit het niets, aangevallen werd door een bewaker van een discotheek op een populaire vakantie bestemming. Ik werkte daar in de horeca in de zomer. Omdat ik vroeger al anders was op school was ik gelukkig aardig goed geworden in het opvangen en ontwijken van klappen, en dat heeft mijn leven toen ongetwijfeld gered; ik had 2 zwarte punten van zijn knuppel vlak naast mijn nieren en 3 zwarte strepen over mijn hoofd. Mijn beste vriend daar had er gewerkt en kwam eracht dat het alles met mijn achtergrond te maken had. Het trauma dat ik daardoor opgelopen had heeft mij 10 jaar van mijn leven gekost, maar ik heb dat goed verwerkt en ik stond weer sterk en positief in het leven. 

Nu, ruim 15 jaar later maak ik mij ernstig zorgen dat mij zoiets weer gaat gebeuren. Ik dacht dat ik altijd op mijn moeder zou blijven lijken maar niet dus. Met het ouder worden komen juist de mannelijke lijnen in m’n gezicht tevoorschijn, en waar ik mij vroeger zonder problemen vrij en blij kon bewegen, en helemaal mezelf kon zijn is dat nu aan het veranderen. Het gebeurt mij tegenwoordig met enige regelmaat dat ik heel ontspannen en vrolijk op straat loop, genietend van vrolijke mensen, vogels en vlinders en ik vanuit het niets een bak met haat over mij heen krijg vanwege mijn trans verleden. Daardoor realiseer ik mij dat als ik een keer op de verkeerde plek en/of tijd ben ik het misschien dan niet kan navertellen…
 

Ik blijf een optimist want het leven van een pessimist is geen leven, maar het is niet gemakkelijk in een tijd van verharding en individualisering. Soms wordt het me allemaal even teveel en stort ik volledig in, maar de volgende dag herpak ik mijzelf weer  met de hoop dat ik de Facial Feminisation Surgery kan betalen voor ik de persoon of personen tegenkom die van mij het zoveelste slachtoffer maken van zinloos geweld. En ik eindelijk weer verder kan met mijn leven als een MENS 🥺