Een lege rugzak met een ziel …. Paprika nootjes vliegen uit mijn tas in de bus, in het rond , en ook recht op de kop van die roze marrionette die haar handtas maar niet met rust kan laten ,  en die me met haar felle ogen aankijkt ,….. snel daarna kijkt ze weg. Misschien zit de geest van haar echtgenote erin verstopt. Dan heb ik echt wel te doen met haar. Of misschien zit de geest van mijn ouders ook wel in mijn rugzak zonder dat ik het weet. Zou wel fijn zijn moest ik dit kunnen voelen waw …  zoals zij het misschien ook echt kan voelen. En dan fluisteren ze heel zachtjes , stilletjes wat je moet doen om dicht bij hun te blijven.... en wat je moet doen om weg te blijven van de demonen die we dagelijks tegenkomen. Ik neem de tas van mijn rug en plaats het net zoals haar met veel respect op mijn benen. Sorry dat ik jullie vergeten was ….