Liefste mens met een warm en groot hart voor dieren

Mag ik u even om uw tijd en hulp vragen a.u.b.?

Ik ben Fonske (vroeger noemde ik Valentin) en ben een foxterrier van 9 jaar oud.   Op 7/8/2014 werd ik door mijn huidige baasjes geadopteerd.  Mijn levensbegin was jammer genoeg niet zo rooskleurig. Reeds toen ik 1 jaar en 3 maanden oud was, trof het levenslot mij diep.  Ik werd in Spanje langs de kant van de autostrade gedumpt en compleet angstig en alleen aan mijn lot overgelaten zonder drinken of voedsel. Het was voor mij letterlijk en figuurlijk een “struggle for life”.  Tot op een dag de lieve mensen van het asiel mij vonden en mij onder hun hoede namen.  Ik was hen zo dankbaar dat ik hen volgde als hun eigen schaduw.  De weldoeners  zochten al snel een nieuwe, warme en vooral veilige thuis voor mij en die vond en kreeg ik dan ook bij mijn huidige baasjes in België.  Het kostte mij de eerste dagen wel een beetje moeite om mijn nieuwe baasjes en mijn nieuwe broertje (ook een foxterrier) ten volle in vertrouwen te nemen, maar al snel voelde ik instinctief aan dat mij bij hen een gouden toekomst wachtte.  Ik ben echt een deel van hun gezin geworden en voel mij dan ook de koning te rijk, ondanks het feit dat achteraf gebleken is dat ik ook epilepsie heb.  Ik ben super aanhankelijk geworden, geef heel veel liefde en genegenheid aan iedereen en kan mijn broertje echt niet meer missen. Ik ben heel energiek en spelen met een balletje is één van mijn favoriete bezigheden … tot het noodlot mij voor een 2e keer trof. 

Op woensdag 9/3/2022 was ik in het zonnetje buiten aan het spelen met een balletje – je moet weten dat ik een echte zonneklopper ben – toen ik zeer plots een acute hernia in mijn onderrugje kreeg.  Ik schreeuwde het uit van de pijn.  Gelukkig genoeg waren mijn baasjes in de buurt en zij hebben mij dan ook meteen proberen te troosten en mij onmiddellijk naar de vaste dierenarts gevoerd. Hij nam RX-beelden van mijn rugje, maar aangezien hij niet meteen iets afwijkends kon zien op de beelden, verwees hij mij door naar de universitaire dierenkliniek.  Mijn beide achterpootjes bleken nl. in de ergst mogelijke staat van verlamming te zijn.  De dierenarts waarschuwde mijn baasjes echter wel voor het zeer hoge kostenplaatje dat hiermee verbonden zou zijn.  Aangezien mijn baasjes zich geen leven meer zonder mij zouden kunnen inbeelden, hebben ze geen seconde getwijfeld om mij alle nodige onderzoeken en behandelingen te laten ondergaan in de hoop dat ik snel weer beter zou worden. 

De rekening voor al deze onderzoeken, voor mijn hospitalisatie en de verzorging en nazorg tikte echter – en tikt nog steeds – serieus aan.  Om u een idee te geven : het kostenplaatje bedraagt momenteel al meer dan € 3000.  Zoals gezegd willen mijn baasjes er echt alles aan doen om mij terug het oude Fonske van voordien te laten worden, maar voor hen is dit echt een financiële aderlating.  Ik zou u daarom uit de grond van mijn hondenhartje om financiële steun willen vragen om mij te helpen bij mijn herstelproces.  Ik heb zelf een heel grote wil om snel beter te worden (zoals u kan zien in mijn bijgevoegde filmpje).  Mag ik dan a.u.b. ook op uw hulp en steun rekenen om ook deze 2e tegenslag in mijn jonge leventje zo snel mogelijk achter mij te kunnen laten en terug volop te kunnen genieten van mijn leventje bij mijn baasjes en mijn broertje. 

Uit naam van mezelf, van mijn broertje die zo graag opnieuw met mij zou willen spelen en uit naam van mijn zeer lieve baasjes, wil ik u graag bij voorbaat uit de grond van mijn hondenhartje bedanken voor uw milde steun. Dank u wel om uw gouden hart voor dieren te laten spreken.

Zeer toegenegen,

Fonske