Wij zijn een gezin van vier, met twee kinderen waarvan één met een autismespectrumstoornis en enkele trouwe huisdieren die al ons hele leven bij ons zijn. Ik ben mama, op invaliditeit, en zelf ook gediagnosticeerd met ASS. Wat wij nodig hebben is geen luxe helemaal niet, alleen een veilige plek om te blijven bestaan als gezin.

We wonen al negen jaar in een bescheiden huurhuisje. Het is geen paleis, maar het is wél ons thuis. Hier vonden we rust, na jaren van onzekerheid in een noodwoning. Maar nu dreigt dat thuis ons opnieuw te worden afgenomen.

Binnen 5 tot 8 maanden moeten we dit huis verlaten omdat het verkocht wordt. En zonder hulp… staan we letterlijk op straat.

We hebben via het Vlaams Woningfonds uitzicht op een lening om deze woning – of een andere geschikte – aan te kopen.  Er zijn twee woningen beschikbaar die perfect aangepast zijn aan de noden van ons gezin. Vooral voor onze oudste zoon, die psychologische begeleiding krijgt en wacht op psychiatrische zorg, is een veilige en stabiele woonomgeving cruciaal.

Maar om in aanmerking te komen, hebben we een eigen inbreng nodig. En die hebben we niet meer. Want het lot sloeg keihard toe.

Enkele maanden geleden verloor ik mijn mama aan kanker. Mijn rots. Mijn houvast. De enige die er altijd voor zorgde dat we nooit op straat zouden staan. Eén dag na haar overlijden kregen we de brief: het huis waarin we wonen wordt verkocht. We moeten weg.

We hoopten op haar erfenis om ons vooruit te helpen. Maar haar ex-man – al lang gescheiden, maar ooit getrouwd – liet schulden achter die nu haar nalatenschap belasten. Alles wat er was, verdween. De enige optie: verwerpen. Geen erfenis, geen kans. Alles kwijt.

En nu staan we hier. Kapot van verdriet. Geblokkeerd. En doodsbang dat onze kinderen binnenkort geen thuis meer hebben.

We vragen geen droomvilla. Alleen veiligheid. Stabiliteit. Een plek waar onze zoon zich niet in gevaar bevindt – zonder trappen of balkon, met een veilige slaapkamer beneden. Zoals hij die nu heeft. Zoals hij die nodig heeft. Zoals wij die nodig hebben.

Ook wil ik dit er nog graag bij zeggen .

We begrijpen dat kopen misschien aanvoelt als een luxe, zeker in een tijd waarin huren al moeilijk genoeg is. Maar in onze situatie is huren net een bron van grote onzekerheid.

Onze zoon heeft veel moeite met veranderingen. Elke verhuis of aanpassing brengt hem mentaal helemaal uit evenwicht. Bovendien is het haast onmogelijk om een huurwoning te vinden die voldoet aan al zijn noden: veilig, zonder trappen of balkon, met een aparte slaapkamer beneden, en dat binnen ons budget.

De weinige woningen die wel aangepast zijn, liggen vaak ver buiten onze vertrouwde omgeving — maar net die vertrouwde omgeving is voor hem (én voor ons) van levensbelang. Het is waar hij zijn begeleiding krijgt, waar hij zijn gewoontes kent, waar we als gezin nog enigszins houvast vinden.

Bij huren hebben we nooit zekerheid: een huis kan opnieuw verkocht worden, aanpassingen kunnen geweigerd worden, of de huurprijs wordt onbetaalbaar.

Wat wij zoeken is geen bezit, maar veiligheid. Een vaste plek waar hij zich veilig voelt. Waar hij niet telkens opnieuw moet wennen of bang moet zijn dat het wéér verdwijnt. Waar we zijn eigen vaste ruimte kunnen creëren waar hij zichzelf kan zijn 

Wij hopen dat jullie ons hierbij willen helpen om dit toch nog mogelijk te maken 

We hebben niets meer om op terug te vallen. Geen reserves. Geen vangnet. Geen familie. Alleen deze oproep. We zoeken alleen stabiliteit en veiligheid voor ons gezin. Elke bijdrage, hoe klein ook, brengt ons dichter bij het behoud van ons thuis.

Met uw steun kunnen we een veilige plek behouden voor onze kinderen. 

Bedankt 🙏❤️