2 jaar geleden kreeg Stefanie te horen dat ze kanker had. Een zeer zeldzame en agressieve baarmoederhalskanker. 
Ondanks regelmatige controles bij de gynaecoloog, toonden de uitstrijkjes nooit afwijkende cellen. De tumor zat net te diep om zichtbaar te zijn door een uitstrijkje.
Er volgden onmiddellijk chemo, bestralingen, een hysterectomie,… en een zeer zwaar herstel.

Stefanie heeft een fantastische partner, Maarten, en 2 geweldige kinderen, Riese (9) en Rone (7). Stefanie’s ziekte heeft ook hun wereld volledig op de kop gezet. Tijdens de behandelingen verbleven Riese en Rone een half jaar bij de grootouders. Dit maakte deze periode nog veel zwaarder voor iedereen, want er kwam nog eens een immens gemis bovenop. Maar het was nodig, Stefanie was enorm verzwakt door de behandelingen en heeft zich samen met Maarten zoveel mogelijk afgeschermd van mogelijke kansen op besmettingen. Zelfs een verkoudheid zou al levensbedreigend kunnen geweest zijn en er was uiteraard ook COVID, wat alles nog eens moeilijker maakte.

Stilaan herstelde Stefanie en vond ze de kracht om verder te gaan. Het was ook weer veiliger om de kindjes naar huis te laten komen. Want denk daar eens over na, hoe zwaar moet het emotioneel zijn om bovenop een loodzware behandeling je kinderen te moeten missen, ze niet te kunnen/mogen knuffelen en elkaar enkel te kunnen zien tijdens korte wandelingen met een mondmasker aan. 

Na 3 maanden volgde er een PET-scan, deze was zuiver. Stefanie, Maarten en iedereen rond hen kregen terug een beetje hoop. Ze voelde zich geleidelijk aan beter en vond terug wat meer energie om verschillende activiteiten terug op te nemen. Maar minder dan vroeger en met veel meer rustpauzes. Ze kon terug een beetje genieten en maakte voorzichtig plannen voor de toekomst.
Ze gingen op vakantie als gezin en daar vroeg Maarten haar ten huwelijk. Hoe mooi kon dit allemaal zijn!

Opnieuw 3 maanden later, kreeg Stefanie een PET-scan. Helaas waren er verkleuringen zichtbaar. Er waren uitzaaiingen in de lymfeklieren. 
De lymfeklieren werden verwijderd, maar dit was uiteraard niet voldoende. 
De oncoloog zei dat ze direct moesten handelen en de zwaarste behandeling moesten inzetten. Stefanie kreeg verschillende heel zware chemo’s, de oncoloog omschreef dit als een atoombom op haar lichaam. Die atoombom moest alle cellen vernietigen zodat men daarna een stamceltransplantatie kon doen. Dit was opnieuw een enorm heftige periode voor Stefanie en haar gezin. 
De oncoloog wou 2 stamceltransplantaties doen, dit zou haar 50% kans geven op een positieve afloop. Ze hebben maar 1 stamceltransplantatie kunnen uitvoeren omdat Stefanie’s lichaam niet genoeg stamcellen aanmaakte. Er kon niet gezegd worden hoeveel kans ze nu zou hebben… 

Na opnieuw een lang herstel, volgde er een PET-scan. De scan was zuiver en Stefanie kon voorzichtig positief zijn. Ze waren ondertussen druk bezig met het plannen van hun huwelijk. Ik denk dat veel mensen het gevoel hadden dat hun leven na dit mooie moment nu echt opnieuw van start kon gaan.

Een week na hun huwelijk moest Stefanie terug een PET-scan ondergaan. Deze keer opnieuw slecht nieuws, 3 verkleuringen zichtbaar in het bekken. 
Stefanie moet opnieuw starten met een behandeling en omdat ze alles willen proberen, gaan ze ook volop inzetten op allerlei therapieën. Deze therapieën hebben een hoog prijskaartje en daarvoor hopen wij te kunnen rekenen op jullie hulp.

Hoe oneerlijk kan het leven zijn? Hoeveel kan een mens dragen? 

Om Stefanie, Maarten, Riese en Rone een hart onder de riem te steken, hopen wij hen financieel zoveel mogelijk te kunnen ondersteunen.

Alvast heel erg bedankt om dit te lezen en te steunen. Alle (kleine) beetjes helpen. 

Veel liefs,

Elke en Gail