Lieve mensen,

ik ben Elke, een 40 jarige jonge dame met een  chronische aandoening spondylartropathie,  die ook bij mijn dochter van 13 werd vast gesteld, . ik werk zo vaak mijn gezondheid het toelaat als vrijwilliger op concerten, festivals en andere evenementen, ten voordele van recalidatiehuizen in Peru en Guatemala.

Op 9 juli dit jaar verloor ik zeer onverwachts mijn geliefde mama na een maagbloeding. Ik had samen met mijn gezin na lang sparen een reis geboekt en zouden normaal op 15 juli vertrekken voor 10 dagen Egypte maar dit kon uiteraard niet doorgaan. De touroperator was tot geen enkel greintje menselijkheid bereid omdat het te kort tegen vertrekdatum was, alsof men zoiets kan plannen dus weg reis en weg geld. Bovendien stond ik helemaal alleen voor in de organisatie van het afscheid van mama want mijn stiefvader kon het emotioneel niet opbrengen. Na een prachtige dienst verdween de man van de radar, en gisteren kreeg ik bovenop alle werk en emoties, en het veelvuldig vragen naar kleine herinneringen aan mama etc te horen dat er geen geld staat op de rekeningen van mijn moeder en ik dus de rekening van ruim 7000 euro van de begrafenisondernemer zal moeten ophoesten. Aangezien ik niet meer kan werken door mijn ziekte , die heel wat kosten met zich meebrengt , net zoals de zorg voor mijn zieke dochter , heb ik dit geld niet zomaar voorhanden. Had Corendon enige menselijkheid getoond dan had ik het geld van onze reis kunnen gebruiken voor een deel van de factuur. Nu heb ik mijn medische behandelingen allemaal moeten stopzetten en als ik geen oplossing vind zal ik niet anders kunnen dan ook die van mijn dochter tijdelijk moeten stoppen . Door al deze bijkomende ellende heb ik nog geen kans gekregen om echt te rouwen. Ik ben een fiere vrouw die nooit zelf hulp zou vragen maar ik kan dit niet opbrengen, mama en ik hebben veel meegemaakt door mishandeling in het verleden maar samen sloegen we ons overal door. En mijn dochter haar medische behandelingen stopzetten zou mijn hart breken want dan faal ik als moeder. Een financiële kater omdat ik mama een eenvoudige maar mooie dienst ter afscheid wou geven is echt het laatste wat ik verdien. 
alle kleine beetjes helpen, ik weet dat vrienden van me eerder probeerden een actie op poten te zetten maar daar kwam teveel onduidelijkheid uit omdat zij een extraatje vroegen voor een reis voor mij en mijn gezin maar het duidelijk zijn dat dat het minste van mijn zorgen is..

dankjewel voor jullie aandacht en eventuele donatie.