De eerste voorzichige stapjes...
 

Woensdag 3 november was het zover. Na een aantal voorgaande controle- en röntgenfoto-afspraken moest Balou om half 9 gebracht worden naar Sanimalia. Eenmaal aangekomen duurde het niet lang voordat Balou een spuitje kreeg om haar slaperig te maken. Het ziet er altijd een beetje zielig uit wanneer je hondje langzaam onderuit zakt. Maar haar baasjes waren dichtbij om haar gerust te stellen. Vervolgens tilden de doktersassistentes Balou op en droegen haar naar de wachtkamer. Wij konden al terug vertrekken naar ons werk.

Rond een uur of twee kregen we het verwachte telefoongesprekje. Tot onze grote blijdschap bleek de operatie goed te zijn gegaan. Er waren geen implicaties en de wond was mooi gehecht. We mochten Balou rond vijf uur ophalen wanneer haar roesje was uitgeslapen. Na een vermoeiende dag voor zowel hondje als baasjes, is Balou weer veilig thuis aangekomen. Diezelfde avond zag ze er heel zielig uit, met haar kortgeschoren pootje. Je kon zien dat ze zich een beetje ellendig voelde, maar dat is natuurlijk zeer begrijpelijk wanneer ze zo'n radicale aanpassing aan je pootje maken.

De daaropvolgende dagen was het belangrijk om haar zo weinig mogelijk te laten lopen. Tevens moesten we haar goed in de gaten houden dat ze geen vreemde bewegingen maakte. Desondanks mocht ze meteen steunen op de poot, omdat de stabiliteit meteen goed zou moeten zijn. Niet zoals bij een botbreuk dus. Je kon merken dat Balou nog niet volledig durfde. Ze stond alleen maar op haar tenen en leek alleen haar pootje op de grond te zetten wanneer ze kort buiten een plasje mocht gaan doen.

Gelukkig gingen de dagen daarop vrij soepel. Balou ging steeds beter lopen en de wond begon dicht te gaan. We probeerden het een tijdje zonder "lampenkapje", omdat we haar al zielig genoeg vonden. Helaas bleek het niet goed te gaan. Een van de daaropvolgende avonden had Balou helaas toch besloten om een paar van haar hechtingen los te pulken. Dit resulteerde in een bloederig tafereel, waardoor we een aantal dagen haar wond goed moesten verbinden en verschonen. Volgens de dierenarts was dit echter geen probleem, zolang de wond niet verder ging ontsteken. Het was een turbulente paar weken in onze ziekenboeg, maar langzaam ging Balou vooruit.

Op maandag 29 november mocht Balou terug voor haar eerste controle na de operatie. Ze vond het erg spannend om weer terug te zijn in de dierenkliniek, maar gelukkig zou de dokter deze keer niets hoeven te doen. De dierenarts ging meteen aan de slag om te voelen of de poot stabiel was. Daarnaast luisterde hij ook naar onze bevindingen en kon al snel de conclusie trekken dat het pootje op de juiste wijze aan het helen was. Alles was oké! De arts stelde voor om de volgende controle, waarbij er foto's gemaakt moeten worden', te combineren met de volgende operatie. Dit bespaart Balou weer een extra stressmomentje, dus daar waren we erg blij mee.

Momenteel loopt Balou al erg soepel. Ze heeft nog last van de andere kruisband, maar het geopereerde pootje ziet er al top uit. Binnenkort posten we weer een nieuwe update zodra Balou voor haar volgende operatie mag gaan.

Nogmaals bedankt voor het medeleven,
Michelle & Victor