Bijna 6 maanden geleden begon een nachtmerrie die we nooit hadden durven dromen. Na een aanhoudende hoest troffen we Vanessa thuis aan in een zeer slechte toestand. Ze werd onmiddellijk weggebracht met de ambulance. Al snel bleek dat haar beide longen ontstoken waren door een heftige bacterie. Ze had een septische shock, nierfalen en nog zoveel meer. Na enkele uren besloten de artsen haar in coma te brengen omdat ze het anders niet zou halen. Ze was kritiek en in levensgevaar. Na enkele dagen besloten ze dat een aansluiting aan de ECMO (hart-longmachine) de enigste optie was op overleven. Na vele operaties en complicaties, onze blijvende hoop, gebedjes en kaarsjes branden kwam er na 31 dagen wat hoop. Ze probeerden haar uit de coma te halen. Ze opende haar ogen maar kon niet praten, noch bewegen. Na 45 dagen op intensieve zorgen kon ze overgebracht worden voor een aantal weken revalidatie. Er stond haar een lange weg te wachten om alles terug aan te leren.. ze vocht zo hard ze kon. Door de coma en hart-longmachine heeft ze hevige neveneffecten. Ze moet maanden kine volgen, haar gebit is zwaar aangetast door de talloze buizen, enorme haaruitval, huidontstekingen en los van de lichamelijke klachten is dit voor haar mentaal een zware klap geweest. Ze blijft haar best doen maar de talloze nodige behandelingen zorgen ervoor dat het financieel ook een duur kostenplaatje met zich meebrengt. Ik wil haar hierbij verrassen met een volledige nieuwe start in 2026. Zij, die jammergenoeg al wat heeft moeten doorstaan in haar leven, eens eindelijk wat rust te bieden en opnieuw te kunnen genieten zonder zorgen..