De enige weg terug naar een normaal leven
Zelf geraak ik er niet uit door omstandigheden die mijn leven hebben bepaald, dit maakt me onzeker en moedeloos
Wees de eerste om deze actie te steunen!
Het begon allemaal in 2010 toen ik mijn werk ongeval heb gehad en drie keer geopereerd moest worden aan de onder rug, toen zakt me mijn loon naar 60% van wat ik toen netto verdiende. Dan krijg te horen dat je niet meer werk bekwaam bent, wat een harde slag in het gezicht was.
9 jaar gevochten tegen een verzekering die haar verantwoordelijkheid niet wou nemen, en je uit put tot je de procedure niet meer ziet zitten. Toch heb ik voortgezet maar het resultaat was miniem, de schade vergoeding vloeide terug naar het ziekenfonds, het overige bedrag ging rechtstreeks naar de advocaat die me verdedigde ( ereloon). Het enige waar ik recht op had was een jaarlijkse vergoeding van het fod, maar deze, aangezien ik op invaliditeit stond vloeide ook terug naar het ziekenfonds wat het werd aan zien als extra inkomsten, dus nam het ziekenfonds het besluit deze in stukjes per maand af te trekken van mijn maandelijkse uitkering. Ik mocht toen blij zijn dat ik een partner had die nog goed verdiende toen, maar in januari 2021 sloeg het noodlot echter nog harder terug, mijn partner waar ik 21 jaar met samen was en 16 jaar getrouwd stierf toen aan kanker, daar sta je dan je ben fysiek niet in de mogelijkheid om te werken, je ben je levens partner kwijt aan een gruwelijke ziekte.
TOCH ben ik tegen alle adviezen terug beginnen werken om dat de kosten tegen over de inkomsten niet reëel waren de eerste maanden gingen goed en dan, komen er rekeningen van je partner binnen (ziekenhuis rekeningen, begrafenis kosten, en dergelijk ), dan komt de belastingen ineens aan kloppen met torenhoge belastingen die je dan maar moet kunnen betalen, het was hard vechten en tussen de 12 en de 15 uur werken per dag als chauffeur en elke cent dat ik toen verdiende ging naar rekeningen, maar het was gewoon niet haalbaar de afspraken met de belastingen liepen niet goed om dat ze maandelijks een aanzienlijk bedrag wouden zien, en steeds niet akkoord wouden gaan met een voorgestelde afbetaling.
27december2013 kreeg ik ineens een beslag legging op loon door de belastingen je inkomen werd toen 3000 euro werd ineens 1580 euro toen liep het weer mis ik kon niet eens meer alle andere afspraken met schuld eisers na komen waar ik toen al 2 jaar aan het boksen was om deze te betalingen te voldoen en van het minimum te leven. Ik kon niets meer doen dan in Collectieve Schuld Regeling te stappen. Aanvankelijk liep dit de eerste maand goed, tot het noodlot op medische vlak terug toe sloeg en ik wegens terug te gaan werken tegen alle adviezen in mijn medische achtergrond verergerde en terug geopereerd moest worden, maar deze keer in de nekstreek, opeens was het weer gedaan met werken en kom je terug op een ziekte-uitkering terecht van 1536 euro per maand wetende dat de het leefgeld + vaste kosten berekend is op 1900 euro, weer kreeg ik een slag in het gezicht, daar ging mijn leefgeld dat bereken was op 450 euro per maand naar 70 euro per maand en dit om van te leven, ik en mijn 4 kleine vierpotige kindjes van die 70 euro gaat er nu 25 euro per maand naar voeding voor die vierpotige oude rakkertjes en leef ik zelf van de 45 euro per maand die overblijft, het leven word gewoon niet meer haalbaar, het doet pijn dat ik steeds merk dat ik achter uit ga, en dat ik het gevoel heb er niet meer boven op te komen , ook niet met de regeling CSR die is opgestart , het gevoel dat vechten niet meer baat , het gevoel dat je niet meer goed kan zorgen voor die 4 kleine Rakkertjes die hier rond lopen, het gevoel dat je totaal geen controlen meer heb over je leven en dat het er niet beter op word, om dat je het medische niet meer aan kan ... het is hard om zo te moeten leven en dit de komen de 7jaar , dat je soms niet meer weet wat je moet doen en je steeds opzoek ben naar een oplossing maar je ze niet kan vinden het maakt me moedeloos vandaar de vraag naar hulp Met Vriendelijke Groet kristof