Help Eli’s American Dream Come True!
To study at one of the world’s most prestigious universities. It’s a dream come true. However …
Toen ik opgroeide, dacht ik dat ik niet ouder zou worden dan veertien. Mijn kinder- en jeugdjaren werden gekenmerkt door afschuwelijke ervaringen, waardoor elke dag onzeker was en de gedachte aan studeren onbereikbaar leek. Inmiddels sta ik, tegen alle verwachtingen in, levend en wel, op het punt om een masteropleiding in History te beginnen aan New York University (NYU) in Amerika. Dit is een droom die uitkomt.
Alleen… die droom heeft een keerzijde: het kostenplaatje is torenhoog.
Aan het verwezenlijken van mijn droom hangt een prijskaartje van iets meer dan €80.000,- per academisch jaar.
Om je een idee te geven:
- €50.000,- collegegeld voor twee semesters
- €12.900,- huur – als ik op de campus kan wonen
- €13.000,- voor levensonderhoud – New York is duur!
- €4400,- aan verplichte verzekeringskosten
- €1000,- voor een retour vliegticket (Amsterdam – New York)
Vanzelfsprekend ben ik druk bezig met het verwerven van studiebeurzen en -leningen en met zoeken naar werk op de campus, maar die inkomsten zullen de totale kosten niet dekken. Daarom start ik – na lang aandringen van mensen in m’n omgeving – deze crowdfundingsactie.
Waarom zou jij mij willen helpen?
Het simpele antwoord is: omdat ik een droom heb die ik anders niet kan realiseren.
Wat wilde jij vroeger worden, ‘later als je groot bent’? Misschien droomde je ervan brandweermens of ontdekker te worden, of fantaseerde je van een baan in het basisonderwijs? Misschien wilde je totaal iets anders worden dan je nu bent? Wilde je iets anders gaan studeren dan je uiteindelijk gestudeerd hebt, maar deed je dat omdat het ‘nu eenmaal zo hoorde’ of omdat het moest van je ouders. En misschien heb je nu wel spijt dat je die grote droom nooit hebt nagestreefd.
Het volgen van een masteropleiding in Amerika aan NYU is voor mij een droom die uitkomt. Bovendien biedt deze opleiding de mogelijkheid om daarna een PhD te behalen aan dezelfde universiteit. Het geeft mij de mogelijkheid om mijn loopbaan in de academische wereld weer op te kunnen pakken nu ik daar, na jaren hard aan mijzelf te hebben moeten werken, weer de ruimte voor heb in mijn hoofd. Het realiseren hiervan kan alleen met financiële steun van buitenaf.
Geef jij mij dat steuntje in de rug, zodat ik mijn grote droom kan verwezenlijken? Alle kleine beetjes maken samen een hoop mogelijk.
There’s a crack in everything. That’s how the light comes in.
Leonard Cohen’s nummer “Anthem” gaat over hoop in bange en donkere dagen; over de verantwoordelijkheid hebben en nemen om imperfecties te zien en omarmen: there is a crack in everything, that is how the light comes in. Concepten die centraal staan in mijn leven tot dusver. Mijn levensloop kent nogal een aantal ‘cracks’, maar ik ben altijd het licht blijven zien. Het is inmiddels tien jaar geleden dat ik besloot om de confrontatie met mijn eigen verleden aan te gaan en met trots kan ik zeggen dat ik genezen ben van een Dissociatieve Identiteitsstoornis en Complexe PTSS. Mijn levenservaringen hebben mij gemaakt tot wie ik nu ben: een uniek, intelligent, creatief en queer mens dat gehard is door het leven en toch veel empathie heeft. Deze eigenschappen neem ik mee naar de Graduate School of Arts and Sciences van NYU, waardoor ik verwacht de masteropleiding hier met succes af te ronden.
Geen standaardverhaal
Mijn situatie is verre van een standaardverhaal. Ik ben 33 en heb er al een academische loopbaan opzitten. Ik heb een bachelor en researchmaster geschiedenis cum laude afgerond aan de Universiteit Leiden. Tijdens mijn gehele studieperiode heb ik ook naast mijn studie verschillende kansen opgepakt om mij verder te ontplooien en een bijdrage te leveren aan het verenigingsleven. Tijdens mijn bachelor en researchmaster was ik buiten de studie actief als (bestuurs)lid bij de Europese studentenvereniging AEGEE. Tijdens mijn lidmaatschap en leiderschap van AEGEE was ik zowel in Leiden als op Europees niveau betrokken bij het ontplooien van activiteiten die culturele uitwisseling tussen Europese studenten moesten bevorderen. Tijdens de research master liep ik een onderzoeksstage bij de Historische Eenheid van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Een van de meest formatieve ervaringen was het half jaar dat ik als graduate exchange student in Amerika studeerde aan Rutgers University, New Brunswick. Hier leerde ik veel dingen, waaronder dat de Amerikaanse academische wereld mij beter past dan de Nederlandse, omdat er meer ruimte is voor interdisciplinariteit, diversiteit en activisme. Academia, in het bijzonder graduate studies volgen in Amerika, werd mijn lichtpuntje, mijn droom na donkere tijden.
Ingehaald door mijn eigen geschiedenis
Helaas werd ik tijdens het laatste jaar van mijn studie door mijn eigen geschiedenis ingehaald en kon ik geen van de indertijd aangeboden PhD-plekken aannemen. Het was noodzakelijk om de confrontatie met mijn verleden aan te gaan en traumatherapie te ondergaan. Dit betekende dat ik mijn academische ambities even moest parkeren. Om toch een maatschappelijk relevante invulling aan mijn dagen te geven, naast een intensief therapietraject, besloot ik mijn onderwijsbevoegdheid te halen, die ik cum laude behaalde aan de Universiteit Leiden. Werken in het onderwijs werd daarmee een ongeplande, maar inspirerende afslag van mijn oorspronkelijke ambities. Gedurende een aantal jaren was het nodig om te focussen op emotionele in plaats van intellectuele arbeid. De laatste tijd, naarmate het met mij beter ging, miste ik echter de intellectuele uitdaging die de academische wereld mij brengt. Een vervolgopleiding aan NYU is daarom een uitgelezen kans om de academische draad weer op te pakken. Een masteropleiding aan deze prestigieuze universiteit biedt mij niet alleen een rentree in de academische wereld, maar ook de mogelijkheid om daarna een PhD te doen aan dezelfde universiteit.
Onderzoeksambities
Tot op heden heeft mijn onderzoek zich gefocust op het onderzoeken van thema’s zoals herinnering en identiteit, trauma en herstel, rechtvaardigheid, vergeven en vergeten, en ‘narrativity’ in de context van natievorming en in de naweeën van ‘civil unrest’. Veel van deze thema’s zijn ingegeven door mijn verleden, zonder dat ze ooit een persoonlijke geschiedenis zijn geworden. Ik ben gefascineerd door de levens van gewone mensen – stemmen die niet automatisch in boeken en archieven terechtkomen – en periodes van ‘civil unrest’ als traumatische gebeurtenissen in mensenlevens en samenlevingen. Hoe ga je bijvoorbeeld als en in een samenleving verder met zowel de daders als slachtoffers van een burgeroorlog?
Tijdens mijn masteropleiding wil ik graag onderzoek doen naar concretisering van de culturele dimensies van ethische vraagstukken rondom vergeving in de nasleep van ‘civil unrest’ in de 19e en 20e eeuw. Dit zijn bijvoorbeeld vraagstukken over wat kan worden vergeven en wanneer, en met welke gevolgen en onder welke omstandigheden, maar ook meer theoretische vragen over de relatie tussen gerechtigheid, gratie / vergeving en soevereiniteit. Het huidige wereldtoneel wordt gekarakteriseerd door bestaande en opkomende conflicten waar miljoenen mensen door worden getroffen, wat maakt dat onderzoek naar gerechtigheid, vergeven en vergeten relevanter is dan ooit. Een beter begrip van mechanismen van vergeven en vergeten kan ook een constructieve bijdrage leveren aan prominente maatschappelijke discussies over kolonialisme en het slavernijverleden en het daar gedeeltelijk uit voortvloeiende institutioneel racisme dat onze samenleving nog steeds kenmerkt.
De wereld waarin we leven kent momenteel veel ‘cracks’. Laten we daarom samen grote en kleine lichtpuntjes mogelijk maken. Help jij mij mee om mijn doel te bereiken?
Heel veel liefs en dank,
Eli de Graaf
Houd deze pagina en mijn socials in de gaten voor verdere updates. Volg mij op Instagram en/of LinkedIn en blijf op de hoogte van mijn avontuur!
Growing up, I never thought I would make it past 14. My early years were marred by harrowing experiences. Each day felt precarious, and the thought of university seemed distant. Yet, against all odds, I find myself alive and thriving, pursuing a Master in History at New York University (NYU) in the United States. It’s a dream come true.
However, … this dream has a downside: it is prohibitively expensive.
Making my dream come true comes with a price tag of just over €80.000,- per academic year.
To give you an idea:
- €50.000,- tuition for two semesters
- €12.900,- rent – provided I can live on campus
- €13.000,- to cover cost of living – New York is expensive!
- €4400,- in mandatory insurance fees
- €1000,- for a return flight ticket (Amsterdam – New York)
Naturally, I am working hard to secure scholarships and loans, besides looking for work on campus, but those streams of income will not cover the total costs. That's why I am starting this crowdfunding campaign - after much encouragement to do so from people around me.
Why should you help me?
The simple answer is: because I have a dream that I cannot realize otherwise.
What did you want to be when you grew up? Maybe you dreamed of becoming a doctor, primary school teacher, writer, or scientist? Maybe you wanted to become something completely different than you are now? Maybe you wanted to study something different from what you ultimately studied, but instead you did what you were ‘supposed to do’. And maybe now, you regret that you never pursued that big dream.
Pursuing a master's degree in America at NYU is a dream come true for me. Furthermore, this course offers me the opportunity to subsequently obtain a PhD at the same university. It positions me to resume my career in the academic world. After years of working hard on myself, I finally have the mental and emotional space for this. However, I can only achieve this with external financial support.
Will you support me, so that I can realize my big dream? Every little bit helps to make a lot possible.
There is a crack in everything. That’s how the light comes in.
Leonard Cohen's song “Anthem” is about hope in fearful and dark days; about having and taking responsibility to see and embrace imperfections: there is a crack in everything, that is how the light comes in. Concepts that have been central to my life so far. My life has had quite a few 'cracks', but I have always continued to see the light. It has been ten years since I decided to confront my own past and I can proudly say that I have been healed from Dissociative Identity Disorder and Complex PTSD. My life experiences have made me who I am today: a unique, intelligent, creative, and queer person, who is hardened by life and yet has a lot of empathy for others. I will take these qualities with me to NYU's Graduate School of Arts and Sciences, and, therefore, expect to successfully complete my master's degree there.
Not your average story
Mine is not your average story. I am 33 and have already had an academic career. I completed a bachelor's and research master's degree in history at Leiden University with honors. Besides my academic work, I pursued several prestigious and formative extracurricular activities. Throughout my bachelor’s and master’s studies I was active as a (board) member at the European student association AEGEE. During my membership and leadership of AEGEE, I was involved in developing activities to promote cultural exchange between European students, both in Leiden and at the European level. During my master's degree, I did a research internship at the Historical Unit of the Ministry of Foreign Affairs. One of the most formative experiences, however, during my studies was spending six months as a graduate exchange student in America at Rutgers University, New Brunswick. There, I learned many things, including that the American academic world suits me better than the Dutch one, because there is more room for interdisciplinarity, diversity, and activism. Academia, especially pursuing graduate studies in the United States, became the light at the end of the tunnel, the dream that kept me going in dark times.
Overtaken by my own history
Unfortunately, during the last year of my studies, my own history caught up with me and I was unable to accept any of the PhD positions offered to me at the time. It was necessary to confront my past and undergo trauma therapy. This meant that I had to put my academic ambitions on hold for a while. During the pursuit of intensive therapy, I decided to obtain my teaching qualification (MA in Education), in order to still fill my days with something of social relevance. I obtained this degree with honors at Leiden University. Working in education became an unplanned, but inspiring departure from my original ambitions. For several years, it was necessary to focus on emotional rather than intellectual labor. Lately, however, as I have gotten better, I have missed the intellectual challenge that academia brings me. A further education at NYU is therefore an excellent opportunity to pick up the academic threads again. A master's degree at this prestigious university not only offers me a return to academia, but also opens up the opportunity to subsequently pursue a PhD.
My research
My academic journey has been marked by a genuine commitment to historical research and a dedication to the exploration of the themes of memory and identity, trauma and recovery, justice, and forgiving and forgetting in the context of nation-building and in the wake of civil unrest. The events that occurred in my childhood have informed many of the recurring themes in my research, without my work becoming a personal history. I take a great interest in the lives of ‘ordinary’ peoples – in voices that would not automatically make it into books and archives. Besides this, I am interested in the idea of civil conflict as a traumatic experience for a nation. I explored these concepts in my MA thesis on Père-Lachaise as a locus for national symbolism in the early Third French Republic, in which I researched the process of consolidation of the Republic through the lens of memory and trauma and focused on the material translation or expression of political processes in the Third Republic. One of the underlying questions of this thesis was how to deal with both ‘victims’ and ‘perpetrators’ as a society after civil conflict.
During my MA at NYU, I want to research ways to concretize the cultural dimensions of ethical questions regarding forgiveness in the wake of civil unrest in the 19th and 20th century – questions of what can be forgiven and when, and with what consequences and under what circumstances, as well as more theoretical questions regarding the relationship between justice, the pardon and sovereign power. The global landscape of the 21st century is characterized by ongoing and emerging conflicts, making the study of justice, forgiving and forgetting more vital than ever. A better understanding of mechanisms of forgiveness and forgetting can also make a constructive contribution to prominent social discussions about colonialism and the history of slavery, as well as the institutional racism that still characterizes our society.
The world we currently live in knows a lot of ‘cracks’. Let us, therefore, make bright spots possible. Will you help me achieve my goal?
With lots of love and a big thank you,
Eli de Graaf
Keep an eye on this page and my socials for further updates. Follow me on Instagram and/or LinkedIn and stay informed on my adventure!
Updates
Collectanten
Actie georganiseerd door:
