Allereerst bedankt dat u de tijd heeft genomen om dit te lezen.

Ik ben Peter, 46 en sinds 2019 weduwnaar en vader van een zoon van 20 en een dochter van bijna 9

We waren destijds een gelukkig gezin met een zoon van 12 jaar. Behalve mijn vader hadden we geen familie meer. In 2015 werd mijn vrouw plotseling zwanger, ook al zeiden de artsen dat ze geen kinderen meer kon krijgen. Ondanks alles waren we nog steeds gelukkig, maar onze dochter werd een probleemkind. Ze kreeg de diagnose ernstig autisme en onze dochter zou nooit zelfstandig kunnen leven en altijd dure zorg nodig hebben. We besloten dat mijn vrouw zou stoppen met werken om voor haar te zorgen, zij was ook een zeer succesvol model en dat zou ook stoppen. Ik zou een extra baan nemen en daardoor zouden we een redelijk normaal leven kunnen leiden.

We konden ons geen grote luxe meer veroorloven, maar ondanks dat waren we gelukkig.

In 2019 kreeg mijn vrouw de diagnose kanker, ze had longkanker en kreeg ook leverkanker, dus de kans op herstel was erg klein.

Ze had jaren in de scheikunde gewerkt en dit waren de gevolgen, zeiden de artsen.

Dit was voor ons allebei een grote tegenslag, maar ondanks dat ze ziek was, probeerde ze zo goed mogelijk voor onze dochter te zorgen. Na 6 maanden overleed ze plotseling na een operatie en stortte mijn wereld volledig in en werd ik depressief. Dat jaar overleed ook mijn vader in februari. Hij was al heel lang hartpatiënt en we zagen het al aankomen.

Mijn ouders waren in 1995 al gescheiden omdat mijn moeder alcoholverslaafd was en kort na de scheiding overleed. Een paar jaar na hun scheiding hertrouwde mijn vader met een vrouw die 16 jaar jonger was en nam hem gewoon voor het geld en wilde gewoon veel luxe.

Na de dood van mijn vader erfde ik zijn appartement, maar de vrouw wilde niet weggaan en het werd een tijd van rechtszaken en advocaten om haar eruit te krijgen. Uiteindelijk moest ze na 2 jaar weg, maar de grote verrassing waren de schulden die ze had achtergelaten wegens valsheid in geschrifte die ik nu kon betalen en daarnaast waren er de advocaatkosten die ook flink waren gestegen. Ik had gehoopt het appartement van mijn vader te verkopen en het geld te gebruiken voor betere zorg voor mijn dochter, de openstaande advocaatkosten en om weer meer te kunnen werken. Uiteindelijk probeerde ik zoveel mogelijk te betalen, maar zelfs de verkoop van het appartement was niet genoeg om alles te betalen. Omdat de schulden nog steeds niet volledig zijn betaald, staat er nog $ 58.000 open. Deze nemen toe omdat ik niet genoeg kan verdienen en de zorg voor mijn dochter steeds duurder wordt.

Het was de bedoeling dat mijn huis binnen twee jaar zou worden afbetaald, maar nu proberen ze er beslag op te leggen en mij en mijn dochter uit ons huis te zetten.

Ze willen het huis verkopen om de schulden af te betalen en gooien ons gewoon op straat. Ik heb er verschillende keren aan gedacht om zelfmoord te plegen, maar ik heb de moed niet omdat mijn dochter er is en ze geeft me veel liefde en geeft me de moed om toch te vechten.

Maar mijn gevecht lijkt steeds meer op verliezen en op de dag dat we op straat zullen staan, denk ik dat het gevecht volledig zal eindigen. Ik moet zo snel mogelijk die 58.000 euro zien te vinden om ons te sparen en ik zou een extra lening krijgen als mijn huis eerst helemaal afbetaald is, maar dat is toch nog 2 jaar en die tijd hebben we niet. Mijn zoon zit nu in het leger en probeert mij zo goed mogelijk te helpen, maar zelfs dat is niet genoeg.

Ik hoorde via een kennis over deze site en hoop nu hier in ons huis te kunnen blijven wonen en voor mijn dochter te kunnen blijven vechten. Dit is mijn laatste toevluchtsoord voordat het noodlot toeslaat