Liefste mensen, 

Na een eerste zware zwangerschap 8jaar later terug in verwachting en van een tweeling wat spannend was dat een tweeling. Ik wist niet wat ik hoorde een tweeling. Ik in verwachting van een tweeling dat kan niet. Vroeger altijd van gedroomd maar had dit nooit verwacht. Eerst zeiden ze dat het een jongen en een meisje was. Ik was zo blij ik hoopte namelijk stiekem op een jongen en een meisje! ons gelukkig niet op. Alles ging goed tot de echo van 12w oei het meisje iets iets klein en weegt minder als het broertje wat wel kan bij tweelingen dus maakten ons niet super veel zorgen. Maar namen alle pilletjes en alle voorzorgsmaatregelen dat konden en om de 2w op controle. Volgende controle werd het ineens muisstil mevrouw En Meneer sorry ik heb slecht nieuws ik denk dat het meisje een genetische afwijking heeft in de hersenen en is niet veel gegroeide bijhekomen. Mijn wereld storte in. Er is een kans dat ze het niet gaat halen of U moest de beslissing nemen om dat kindje te laten sterven maar dat kan pas vanaf zoveel weken zwangerschap. Ik weet niet goed wat ik hoorde of wat ik moest zeggen. Ik zat er letterlijk zonder woorden en begon hevig te huilen. Dringende afspraak in Edegem voor vruchtwaterpunctie. Alle geluk was er heel snel plaats. Ik was heel zenuwachtig die dag omdat ze tweemaal vruchtwater hebben getrokken van beide kindjes. En de naald heel vlak naast het ene hoofdje er ik ging ik had zoveel bang. De specialist gynaecoloog van Edegem maakte zich vooral zorgen over het verschil van grote en gewicht tussen beide. Mijn moederkoek marcheerde namelijk van het meisje ook niet goed. Te weinig vruchtwater mevrouw u moet zich echt voorbereiden op dat u kindje kan sterven in u buik die kans bestaat. Ik heb dagen liggen huilen huilen en huilen. Over de hersentjes maakte hij zich niet echt ongerust waren wat kleiner maar dat komt wel vaker voor. Toen we mochten langs komen voor de resultaten verschoten we nog harder. Het dna wees uit dat het niet over een jongen en een meisje ging maar 2 jongens maar gek genoeg op echo was het duidelijk een meisje. Toen zei de gynaecoloog dat het kon zijn dat het een jongen zonder geslachtsdeel is. ik weet nog dat ik op dat moment dacht huh wat zegt u nu.ja dat komt tegenwoordig ook voor dacht dat heb ik nog nooit gehoord ze legden ons uit hoe het ik zijn werk ging en wat er mis kon gelopen zijn. Ik zei oké dat komt inorde dan. En de dokter zei ook dat is zeker geen probleem om die reden ga ik mijn kindje niet het leven ontnemen. Wel strikte controle omdat het niet zo goed groeide en de moederkoek niet goed werkte. Op controle de 2januari 2024 was mijn bloeddruk aan de hoge kant direct medicatie opgestart voor zwangerschaps vergiftiging omdat ik dat bij mijn vorige zwangerschap ook had gehad en nu verhoogde risico omdat ik een andere partner heb dan mijn oudste zoontje. Dezelfde dag toen ik savonds bij de huisdokter was kreeg ik telefoon van Edegem dat ik toch dringend moest opgenomen worden met het verhoogd risico en de hoge bloeddruk. Dus meteen na huis spullen gepakt en naar Edegem. Tegen vrijdag 5 januari ging het heel slecht met mason ( kleinere baby). Maar Edegem had geen plaats meer voor de baby’s dus met spoed overgebracht naar Leuven daar aangekomen moest ik ineens beslissen mevrouw terwijl halen we ze nu of we wachten nog maar dan is er niet 1 kindje in gevaar maar beide. Ik wist niet Wervik hoorde helemaal alleen zo ver van huis. Mijne partner mocht niet mee met de ambulance dus moest nog in edegem opgehaald worden en naar Leuven gebracht worden. Ik heb toen beslist om via spoedkeizersnede de kindjes te halen. Mijn partner was net voor ze ernaar begonnen aangekomen ik was zo zo bang. Eens ze eruit gehaald werden zijn ze direct meegenomen door de dokter en verpleegers. Ik was uitgerekend voor 6 april en 5 januari bevallen op 26w6d via spoed keizersnede van 2 fantastische volmaakte jongentjes. Mason 480gr en Jaxon 730. Zo sterk dat ze beiden waren . Ik wou ze zo snel mogelijk zien maar de verpleegster zei dat het pas voor de dag erna ging zijn nee ik wil ze nu zien. Toen het wissel was van shift heb ik hem nogmaals gevraagd en deze verpleegster zei natuurlijk mag jij u kindjes zien en zijn we ze beiden gaan bewonden daar waren onze 2 mooie jongens zo klein maar zo perfect. Jaxon & Mason kregen ze als naam. Mason was duidelijk vele kleiner en had het heel moeilijk maar deed hem al bij al goed tot 7 januari net toen mijn oudste zoontje met zijn plusmama zijn broers kwam bewonderen zei de dokter kan ik u even spreken? Het gaat heel slecht met mason en denken dat hij gaat overlijden binnen de 24u. We zijn testen aan het doen en hebben alle medicatie gegeven dat we konden maar het helpt niet. Uit de bloedresultaten bleek dat zijn lichaam aan het verzuren was. Sorry maar we kunnen niets meer doen. Dus de machines en de medicatie hielden hem enkel in leven en de medicatie en zuurstof dat ze moesten geven was geintubeerd waren ook niet goed voor zijne kleine lichaampje als hij er zou doorkomen kunnen we niet zeggen hoe maar hij lijd pijn en is echt aant afzien. Kleine aanrakingen raakte hij helemaal overstuur van. We wilden onze jongen niet laten afzien maar ook niet verliezen. Dus hebben we besloten heb niet langer pik te laten lijden en is de palliatieve zorg opgestart. Dus het was afwachten tot zijn waarden zakten dan hebben ze hem afgekoppeld van de machines en bij ons in de armen gelegd en is hij stilletjes 10min later in onze armen gestorven. Het personeel van Leuven was zo enorm lief. Ze hebben boven de wolken gecontacteerd en daar zijn wij hun zo enorm dankbaar voor! Boven de wolken en berrefonds waren een grote steun in ons verdriet. Op 20 januari 2024 hebben we afscheid genomen van mason. Mijn schoonbroer heeft de crematie betaald en de begrafenis dienst zelf ineens gestoken het was zo een mooie dienst dat verdiende mason. Ookal hebben we maar 3dagen met hem gehad het waren de 3 kostbaars dagen in ons leven. Wij zullen hem voor altijd in ons hart dragen en hem overal mee naartoe nemen en over hem vertellen. Jaxon ging het op en af. Maar op 8 februari 2024 mocht hij eindelijk dichter bij huis naar uza Edegem. Wat waren we blij hij deed het zo goed. Hij geraakte alleen niet van een soort ziekenhuis bacterie af dat op zijn lichaam zat en in zijn keel en neus ook werd terug gevonden dat maakte heb wat zieker en moesten hem terug andere manier van zuurstof toedienen dus terug van sipap naar bipap. Alle geluk deed het het zo goed dat het snel terug kon veranderd worden en hij terug op high flow neusbrilletje kon. 10 april yes eindelijk naar het algemeen ziekenhuis in onze gemeente wat waren we blij wat deed hij het goed alleen hij geraakte niet van de zuurstof af. Dus moesten beslissen met zuurstof aan huis naar huis of na revalidatie centrum pulderbos. We wilden hem gewoon eindelijk thuis hebben dus beslist voor de zuurstof aan huis. 3juni voor 2dagen naar Edegem voor de zuurstof aan huis te regelen en dan mochten we na 5 lange maanden eindelijk naar huis weliswaar met zuurstof en een monitor mazr we mochten na huis. Maar dat na huis was ook moeilijk uiteindelijk want waren thuis voor bereid op 2 baby’s en niet 1 en dat was zo een raar gevoel alleen met Jaxon naar huis te gaan. Ik miste mason zo enorm. Rouwen hadden we geen tijd voor want moesten altijd naar Leuven rijden dan naar Edegem en dan was mijn oudste zoontje er ook nog dat natuurlijk verdrietig was en niet alles goed begreep waarom zijn broertje er niet meer was. jaxon heeft niet lang thuis kunnen blijven al snel moest hij terug opgenomen worden met een longontsteking en waren zo voorzichtig geweest. Na een week na huis voor dan terug na een week opgenomen te worden met nog slechtere long foto’s en het rino virus. Uiteindelijk via spoed naar Edegem overgebracht om daar na 3dagen terug na huis gestuurd te worden met nog een ziek kind en de dag erna terug in het klina te staan met hem geeist van In dit ziekenhuis te blijven en mocht wat een opluchting Jaxon werd maar beter en mocht op de eerste schooldag eindelijk na weken thuis ziekenhuis terug gezond na huis. Maar met zoveel ziekenhuis bezoeken en opnames en onderzoeken en dergelijke bleven de rekeningen maar komen we moeten nu nog iedere maand op controle en dat kost natuurlijk ook nog centjes. Al onze spaarcentjes zijn opgebruikt en de rekeningen blijven maar opstapelen. we wilden er graag eens tussenuit maar met de financiële put momenteel niet echt mogelijk en proberen we andere leuke dingen te doen dat geen geld kosten. Maar dat lost de finaciele put natuurlijk niet op. We zouden zo graag terug een beetje zorgeloos zijn. Nu is het echt net niet verzuipen en hoofd boven water houden. Maar ik ben op ik slaap hier niet meer van dus ik vraag jullie hulp ik schaam mij hier voor maar ik zie de bomen door het bos niet meer. 

lieve groetjes