Ik ben Palestijnse. Ik heb 24 jaar in Palestina gewoond en woon nu al twee jaar in Nederland. Ik weet uit eigen ervaring wat het betekent om onder bezetting en oorlog te leven, in moeilijke omstandigheden zonder hoop.

In mei van dit jaar bracht ik een bezoek aan Palestina. Die reis liet een diepe indruk op me achter. Ik zag met eigen ogen hoe mensen leven: hongerige kinderen, wanhopige moeders, vaders die hun kinderen geen maaltijd of medicijnen kunnen geven. Ik zag gezichten zonder hoop, huizen zonder voedsel, en harten vol verdriet. Wat ik zag, vergeet ik nooit meer.

Al twee jaar zie en hoor ik het lijden van honderden families die simpelweg proberen te overleven. Geen inkomen, onvoldoende voedsel, geen toegang tot zorg of onderwijs. Zoveel mensen zijn alles kwijtgeraakt.

Mijn eigen familie is één van die families. Mijn vader verloor zijn werk sinds het begin van de oorlog, en hun kleine spaargeld is al lang op. Hij zei laatst tegen mij:

“Er is niets meer dat ons blij maakt. Alles wat mooi was, is verdwenen.”

Die woorden braken mijn hart. Maar het ergste is dat dit geen uitzondering is — dit is de realiteit voor honderden gezinnen in mijn dorp en andere gebieden.

Daarom ben ik deze actie begonnen – om gezinnen te helpen die vergeten zijn, maar die nog steeds elke dag lijden. We willen €30000 inzamelen om voedsel, medische zorg, onderwijs en andere basisbehoeften te bieden.

Elke bijdrage – groot of klein – maakt echt verschil. Met jullie steun kunnen we een beetje waardigheid en hoop terugbrengen naar families die alles zijn kwijtgeraakt.

Dank jullie wel voor het lezen, delen en steunen.

Met hoop en dankbaarheid,

Een dochter uit Palestina