3 jaar geleden besloten mijn partner en ik mijn toen 13 jarige broertje in huis te nemen en op te voeden als ons eigen kindjes van ( inmiddels 5 en 8 jaar ,)

Na dat zijn vader ( mijn stiefvader) overleden is en onze moeder niet voor hem kan en wil zorgen.De oudste heeft adhd, de jongste een verstandelijke beperking en mijn broertje diverse trauma's en da ook nog een puber. 

Helaas werd dit alles mijn inmiddels ex partner teveel en heeft om achter gelaten. 

Ik had tot de scheiding nooit inzicht in de financiën,  nu moet ik alles alleen doen en zijn er (onbedoeld) onbetaalde rekeningen naar boven gekomen..

Ik heb een groot deel kunnnen afbetalen van t eindejaarspremie en de jobbonus.

Dat geld is dus goed besteed. 

Helaas heb ik niet alles kunnen betalen. 

En hebben we nogal wat pech eroverheen gehad. 

Alles voorraden en veel spullen zijn onbruikbaar geworden na een volgelopen kelder. 

En of het niet genoeg is hebben we door kortsluiting brand gehad in de keuken. 

Kortom het lot is erg aan het testen of we t allemaal nog wel aan kunnen.

We gaan door met 4 maar financieel staat t water ons aan de lippen.

Ikbheb geen reserves meer en kan niks opbouwen maandelijks door al de afbetalingen. 

Brievenbus legen is een nachtmerrie met schrik voor meer rekeningen kapote broeken of verloren brooddoosjes kunnen we simpel weg niet vervangen. 

Ik zou eens geen nee willen zeggen tegen mijn zoontjes wanneer ze ergens om vragen of wanneer klasgenootjes iets wel hebben of kunnen doen. 

Alle kleine beetjes zullen als zo enorm helpen. 

Alvast heel hard bedankt