Hallo lieve allemaal. 

Ik moet eerlijk zijn ik vind zo'n verhaal beginnen erg lastig, maar zal mijn best doen.

Sinds ik een klein jongetje was heb ik altijd meer gehad met dieren dan met mensen. Ik was zelf ook enig kind en zocht altijd mijn toevlucht bij de diertjes. Als ik maar een dier ziek, zwak of zonder eigenaar vond, nam ik die mee naar huis. Mijn moeder werd er soms gek van. Ik ben zelf ook opgegroeid met honden. Ze voelden als mijn beste vriend. Mijn eerste hondje was Buster een jack russel, maar al snel bleek er iets mis te zijn. Hij kreeg aanvallen waardoor hij letterlijk tegen de muur op rende. We hebben hem toen na laten kijken toen bleek al snel dat onze puppy doorgefokt was en daardoor kreeg hij steeds meer en vaker aanvallen. Toen hij tijdens zo'n aanval de stroomkabels door beet en zichzelf hiermee pijn deed, hebben wij moeten besluiten om hem in te laten slapen. Hij was nog geen jaar, maar de dierenarts zei ook dat hij niet gered had kunnen worden. Ik was 8 jaar en heb toen ook voor mezelf besloten zoveel mogelijk honden te redden en of te helpen. Dat was het begin van mijn missie.

Een half jaartje later had ik mijn ouders zover dat ik weer een hond mocht( mijn moeder heeft het heel moeilijk gehad toen wij Buster in moesten laten slapen). Ik wou naar het asiel, omdat ik heel graag zo'n hond een warme familie wou geven. Toen vonden we Muppet, een kruising Hollandse herder/rottweiler. Hij was een afgekeurde politiehond, vanwege dat hij te "agressief" was. Het asiel vond het daarom een beter idee dat wij een andere hond namen, maar ik zag Muppet en was in één klap verliefd. Na een week vonden wij een bult bij zijn staart, wat kanker bleek te zijn waardoor zijn staart eraf moest. De dierenarts vertelde ze dat hij sowieso 7+ jaar was want hij had al ouderdomskwaaltjes, terwijl het asiel had gezegd dat hij pas 2 jaar was. Muppet, mijn grote vriend, is 18 jaar geworden.

Op mijn 18e verjaardag wilde ik mezelf een hondje kado doen. Muppet was toen ongeveer een half jaar al in de hondenhemel. Ik vond op toen nog hyves een pagina waar ze verschillende hondjes aanboden. Ik zag een kleine maltezer/shitzu kruising met wilde haren. Ik keek in der ogen via een foto dan wel haha, maar ik was direct verkocht. Onder deze foto stonden alleen maar nare reacties over hoe hij zijn honden/dieren behandelden. Dus hun riepen op geen hondjes bij hem te halen. Maar ja ik kon alleen maar aan dat hondje denken en het gevoel werd hierdoor juist versterkt. Ik dacht alleen maar: als hij zo slecht is voor die hondjes dan moet ik sowieso er eentje daar weg halen, het is dan veel erger om ze te laten zitten daar. Wij reden vanuit Nijmegen helemaal naar een dorpje in Limburg. Toen we binnen kwamen bij die man was het een horror. Walgelijk gewoon. Ik wilde Lady (zo heb ik der genoemd) zo snel mogelijk meenemen en zag daar nog 3 hondjes waaronder de moeder van Lady die in de ontlasting lagen. Ik heb gelijk mijn moeder omgepraat van zullen we die ook meenemen en zij wilde ze gelijk meenemen toen ze zag hoe ze erbij lagen. Maar de eigenaar weigerde, het waren zijn honden hij bepaalt. Hij wilde op een gegeven moment ook Lady weer afpakken, maar wij zijn gelijk gegaan. Zodra we buiten waren hadden wij de dieren ambulance gebeld en die waren er snel. Die hebben die andere hondjes meegenomen gelukkig. Lady werd naar 4 maandjes ontzettend ziek toen vonden ze na een scan dat haar baarmoeder vol met gaten zat. Gelukkig konden ze die verwijderen Lady is nu al 13 jaar bij ons en de baas in huis.

Wij hebben ook een stafford die de vorige eigenaar weg deed, omdat hij gevaarlijk was. Maar bij ons is het de liefste hond die er bestaat. Wij hebben hem nu ook 13 jaar

De laatste hond hebben we pas 2 jaartjes ongeveer. Een Boomertje die Paul heet. Hij is de hond van een achterbuurman van mijn moeder. Ze hebben het hondje gevonden toen de achterbuurman 2 weken dood in zijn huis lag. Niemand wilden het hondje, ook de familie niet. Dus hij is bij ons komen wonen. Ik vond het veelste zielig voor dat hondje. 

Ik probeer al jaren, sinds ik werk, zoveel mogelijk honden te helpen, op te vangen of te zorgen dat ze onderdak krijgen. Maar ik werkte al die jaren in de horeca en dat is geen vetpot. Desondanks probeerde ik altijd zoveel mogelijk te doen voor het kleine budget wat ik had. Al was het een zak honden brokken brengen naar een asiel of opvang, of een vlooienkit naar mensen die het niet breed hebben.

Nu ben ik door corona werkloos en heb ik besloten er vol voor te gaan om honden te helpen. Mijn ideale beeld is een pandje waar ik honden opvang die niet meer thuis kunnen wonen om wat voor een reden dan ook. En ze helpen te herplaatsen, maar ik wil dan wel een goed contact houden hoe het verloopt en als het niet klikt of wat dan ook dat je terug kan komen. Want het gaat er ook om dat de hond een juiste familie vind. Maar in dat zelfde pand zou ik ook een honden dag opvang willen. En een trimsalon zodat de hondjes optimaal verzorgd kunnen worden. Ik denk dat ik dan ook redelijk uniek ben in de omgeving. 

Maar om een pand te vinden en te kunnen starten zou ik heel graag jullie hulp willen als al 100 mensen 1 euro sturen wordt ik al blij zijn toch wel 20+- zakken honden brokken.

Dankjewel voor het lezen van mijn lap tekst. 

Deel het ook aan zoveel mogelijk mensen en daarvoor ook bedankt!

Matthijs Kraaijveld.