Als studente diergeneeskunde optie paard, momenteel in het laatste jaar van mijn studies, ben ik al een heel jaar druk aan de slag in de universitaire dierenkliniek te Merelbeke. Dagelijks worden we er geconfronteerd met pakkende situaties. Dieren die al een tijdje heel erg ziek zijn of die door een ongeluk bij ons op spoed terecht komen. Jammer genoeg dient elke diergeneeskundige ingreep volledig zelf gefinancierd te worden door eigenaars en deze kost kan, zeker bij paarden, zeer hoog oplopen. Net daarom hebben mensen soms geen andere keuze dan hun dier te laten euthanaseren. 
 

Een van de meest voorkomende redenen waarom paarden bij ons op de faculteit worden geëuthanaseerd is ‘koliek’. Een gevreesd woord in de paardenwereld. Eenvoudig gezegd is koliek een veel voorkomend ziektebeeld bij paarden dat wordt gekenmerkt door pijn in de buik. Het kan variëren van mild tot levensbedreigend, waarbij de enige optie om het paard te redden is om over te gaan tot een operatie. De kosten voor deze behandeling en operatie lopen al snel op tot enkele duizenden euro’s. 

Elke keer wanneer ik geconfronteerd wordt met een paard met koliek kan ik maar aan 1 ding denken: ‘ik hoop dat dit mij nooit overkomt’. Zelf heb ik namelijk ook een paard: Monsieur Le Duc. Een engelse volbloed van 12 jaar oud. Ik heb hem ondertussen bijna vier jaar en samen zijn we al enkele jaren actief binnen de Horseball. En minder gekende tak van de paardensport. We werden zelfs al enkele keren geselecteerd voor het nationale vrouwenteam om ons land te gaan verdedigen op EK‘s of WK’s. Ook dit jaar waren we geselecteerd voor het nationale team en stond er deze zomer een EK in Italië op de plannin…
 

‘Stond‘, want donderdag nacht gebeurde het onwezenlijke: Duc werd getroffen door een zware dunne darm koliek en kon amper nog rechtstaan van de pijn. Midden in de nacht haastten we ons naar Merelbeke en al snel bleven er maar twee opties over: een operatie of euthanasie. 

Eigenlijk had ik maar één keuze want aangezien ik nog steeds student ben, beschik ik financieel niet over de middelen om mijn paard te laten opereren. Maar mijn beste vriend euthanaseren: daar dacht geen haar op mijn hoofd aan. Ik zou wel een plan bedenken om voldoende geld in te zamelen en om Duc iets terug te geven voor alles wat hij voor mij doet. Duc werd dezelfde nacht nog geopereerd. Voorlopig gaat alles goed, maar er wacht ons wel nog een revalidatie van enkele maanden. 

Vandaar hoop ik met deze actie een eerste stap in de goede richting te zetten. Binnen een maand ben ik zelf afgestudeerd als dierenarts, en hoop ik zelf dagelijks het verschil te betekenen voor mensen en hun dier. Want of het nu gaat over paarden, honden, katten, konijnen, koeien, of eender welke soort: voor de wereld zijn ze slechts één klein dier, maar voor ons betekenen ze de wereld!