Omdat ze geen huisvesting heeft, ziet een moeder geen andere oplossing dan met haar drie kinderen, onder wie een baby van drie maanden, de nachten door te brengen in de kelder van een sociaal woonblok in Genk. “Woensdag vroeg mijn zoontje of we weer tussen de muizen moeten slapen. Dat doet heel erg pijn”, zegt de vrouw. De burgemeester belooft een oplossing.

Elam Car heeft met twee kinderen van elf en acht en een baby van amper drie maanden voorrang op de wachtlijst voor een sociale woning, maar toch ziet de Genkse naar eigen zeggen geen uitweg meer. De moeder moest zelfs al met haar kinderen in het park van Sledderlo overnachten. Door de regen en de koudere nachten verblijft Elam sinds begin september, na haar terugkeer uit Turkije, in de kelder van een woonblok, waar ze zelf is grootgebracht.

De nachtmerrie begon voor Elam Car toen ze in 2012 haar zoontje van één jaar verloor bij een ongeval in de Miklaan in de Genkse wijk D’Ierd. “Hij kwam onder de wielen van de wagen van een buurvrouw terecht”, zegt Elam. “Ik kon niet meer in dat huis wonen. Het deed me te veel denken aan mijn zoontje. Ik ben dan vertrokken naar Nederland maar ben na drie jaar teruggekeerd naar België. Ik had een appartementje in Kolderbos. Maar dat was veel te bouwvallig en gevaarlijk. Een van mijn kinderen raakte geëlektrocuteerd en belandde in het ziekenhuis. Daar kon ik ook niet blijven. Ik heb dan een huis gevonden in de Hoefstadstraat, waar ik 950 euro per maand betaalde. Maar met een invaliditeitsuitkering van 1.300 euro heb je dan niet veel meer over. Ook dat verhaal stopte.”

Elam ging naar eigen zeggen aankloppen bij alle bevoegde en hulpverlenende instanties, maar ving overal bot. “Ik ben afgelopen zomer twee maanden naar Turkije geweest, naar mijn man”, vertelt ze. “Ik ben teruggekomen vanwege mijn kinderen, ze misten hun school en hun vriendjes. Doordat ik hier geen huisvesting heb, kan mijn man ook niet uit Turkije hierheen komen. Woensdag vroeg mijn zoontje of we weer tussen de muizen moeten slapen. Dat doet heel erg pijn. Bovendien schamen ze zich voor de toestand waarin ze moeten leven.”