Hier zit ik dan,…

Mijn laatste wanhoopsdaad.

Nooit gedacht dit moeten doen maar mijn 2 kleine kindjes hebben mij deze stap laten zetten. Ik werk mezelf kapot om mijn leven te veranderen die door de vader van mijn kinderen voor een groot deel is afgenomen. Ik heb onverwerkte trauma,s maar ik kan ze niet verwerken terwijl ik naar een lege frigo kijk. Ik wil niet zielig overkomen maar mijn kinderen hebben continu honger omdat er amper eten ks. Ik typ dit zelfs huilend. Geen hulp. Ocmw is altijd een optie geweest maar dat is zelfs niet meer. Ik wil gewoon een normaal leven bieden aan men kinderen. Het is al erg genoeg dat hun vader geen vader meer wilt zijn. De oudste van 4 voelt haar in de steek gelaten. Ik kan haar zelfs niet naar de tandarts of ziekenhuis brengen omdat ik bang ben dat ik de facturen niet kan betalen. Ik hoop dat er iemand zal zijn die mij en men kindjes een beetje kan helpen