Wij zijn een hardwerkende alleenstaande mama van 2 kinderen (10 en 13jr) en Lexie de hond des huizes. 

Altijd vrolijk en positief in het leven staand ondanks de vele waters die we noodgedwongen al hebben doorzwommen.

Zo'n 7 jaar geleden vond ik de moed om me samen met de kinderen los te trekken uit een moeilijke en zeer ongelukkige relatie. 

Uitkijkend naar een hele nieuwe start voor ons gezinnetje. Die vonden we ook ik een leuk en gezellig huurhuisje in het mooie Tildonk. Met mijn spaarcenten zorgde ik voor nieuwe meubeltjes en maakten we er voor het eerst in de kinderen hun leven  een echte gelukkige  thuis van. Een plek waar we thuis kwamen en op adem konden komen.

 Tot op een dag het noodlot toesloeg wanneer bij de buren een ontembare garagebrand onstond. Hun huis en ons huisje gingen volledig in vlammen op. Van het ene moment op het andere stonden we daar; met letterlijk  alleen nog de kleren die we om ons lijf droegen. Voor de rest niets meer. 

Geen muur stond nog recht, geen trap, deur, dakpan, kledingstuk of meubel nog te bespeuren. Alleen 1 grote smeulende massa en veel verdriet. Heel veel verdriet.

Niet bij de pakken blijven zitten vonden we al snel een nieuw huurhuisje. Niet ideaal maar wel betaalbaar en na wat opsmukwerk prima in orde. We maakten er opnieuw een thuis van en leerden er terug genieten.  We vonden er volledig onze draai.

De laatste jaren leefde we zoals het ook hoort gewoon gelukkig en onbezorgd.

Tot enkele weken geleden. Wanneer de huiseigenaar besloot om zelf de woning te komen bewonen. Een harde mokkerslag. Noodgedwongen moeten we onze geliefde thuis verlaten en opnieuw opzoek naar een nieuw onderkomen. Helaas botsen we op de invloed van enorme prijsstijgingen die de afgelopen jaren werden doorgevoerd op de privatieve  huizenmarkt. 

Ondanks ons netwerk en het constante zoeken is het aanbod simpelweg bijzonder klein en ligt al wat er wel wordt aangeboden torenhoog boven ons haalbare budget. 

De realiteit is dat wij over enkele maanden uit ons huidige huisje moeten en dus moeten zoeken in het aanbod dat er is. 

Daarom deze noodkreet! Een kreet naar wat ademruimte die ons de eerste 2 tot 3 jaar kan helpen het stukje huur dat boven ons haalbare budget  ligt te overbruggen. 

Een noodkreet zodat we over enkele maandjes niet op straat komen te staan En toch nog kunnen leven. Genieten van het leven. 

Ieder beetje financiële steun brengt ons dichter  bij een leefbare toekomst. 

Vol positieve moed en met de glimlach blijven  we zoeken in deze moeilijk  zoektocht die dankzij jullie gift toch weer wat minder uitzichtloos  lijkt.

Veel liefs en dank ♡