Wij zijn een samengesteld gezin. Paar jaar geleden net een huis kunnen kopen, super blij want wij komen beiden uit een groot gezin. Niets van thuis meegekregen zoals er hele vele zijn. Proberen zoals iedereen een goede toekomst te geven en iets achter te laten voor de kinderen later. 

Gespaard, gaan lenen ook zoals de meesten…. Ondertussen zoveel mogelijk alles zelf gedaan aan het huis. Stuk per stuk doen, sparen, aankopen en zelf doen. Uiteindelijk met partner overeen gekomen om ons dak te laten doen door een dakwerker.

April 2021 beginnen de werken eindelijk na al 2 x te hebben uitgesteld. In het begin heel vriendelijk en geloofwaardig. We gaven hem het hele vertrouwen zowel als dakwerker als persoon. Van in het begin werd er ons al snel duidelijk dat het veel langer ging duren dan ze oorspronkelijk hadden gezegd. Nu geen probleem mee want dat kan altijd, zeker met de weersomstandigheden. Ze ruimden nooit is proper op, nagels bleven liggen, asbest op onze grond (omdat ze alles naar beneden smeten, hadden ook geen enkele bescherming aan), een paneel in de tuin stuk gegooid, een siervaas in de tuin stuk, ze kwamen ook vaak niet of er kwam maar 1 persoon. Ondertussen heel slecht weer gekend…..

Met als gevolg heel veel waterschade binnen in de kamers, badkamer, veranda,…. De eerste keer gekomen, proberen te verhelpen met bachen, hielp niet veel. Kinderen sliepen met ons beneden tijdelijk (dachten we). Ondertussen ook een dakpan in onze nieuwe deur laten vallen, verzekering pas na maanden aangesproken en is uiteindelijk vergoed. (Na heel lang aandringen en er zelf achter te blijven zitten.) Hierbij keerde ze hun kar volledig tegen ons, waardoor ze hun voeten veegde aan ons dak en hun beloftes. Muren aangetast, balk van buiten uit door de muur geslagen met als gevolg muur en behang volledig los in de kinderkamer. Het water kwam langs het licht naar beneden. Onze pas gestoken vloer is ook om opnieuw te doen.

In juli gestopt, kwam er altijd iets tussen, uiteindelijk hun stelling komen ophalen en nooit meer gehoord. We hebben hem in gebreken gesteld in augustus, deze zaak loopt nog steeds. Waar we mogen vanuit gaan is, dat hij zich failliet laat verklaren. Ondertussen kwam er natuurlijk schimmel in de kamers, want het werd winter. Dak ligt half open en je kon nog van op de zolder naar buiten kijken. Kinderen vaker ziek en meer last van de luchtwegen. Stoken voor niets, want alles ging zo naar buiten. We hebben dus een verschrikkelijk koude winter achter de rug en heel veel schrik met het slechte weer dan geweest is.

Hij reageert op geen enkel manier. Er werden 2 expertises uitgevoerd, door ons 1 en door de rechtbank. Beide zeggen dak is onstabiel. We weten allemaal dat het leven alleen maar duurder wordt, maar ondertussen betalen we nog steeds aan ons dak af en zou het volledig moeten terug afgebroken worden. We zijn al een jaar verder en nog steeds kunnen ze de andere kant niet bereiken. Terwijl wij hier in een onstabiele situatie zitten en niets kunnen doen. Ja het dak is vrijgegeven….. 

Al onze spaarcenten en meer, want we betalen nu schuld aan de bank die we kwijt zijn, geld die we aan de advocaat moeten, de kinderkamers, onze kamer, badkamer die volledig moeten herdaan worden. Dan vloeien er veel tranen en weet je soms niet meer wat je tegen je kinderen kan zeggen of kan uitleggen. Zelf ben ik ook nog maar net geopereerd, waardoor alles ook op mijn man terecht kwam. Maar we doen het…. we redden ons wel, denken we… maar het gaat gewoon niet meer.

Uit nood slapen we op 1 kamer voor de moment en hebben we zo goed mogelijk alles proberen toe te maken om het wat leefbaarder te maken, maar er komt nog steeds water binnen in de kinderkamer…. Zowel de kinderen als wij zitten er volledig onderdoor. Het enige wat ons kan helpen is hopen dat deze noodkreet misschien een duwtje kan zijn in onze rug. We zitten met onze handen in het haar, lopen telkens tegen een muur aan. We hebben geen extra's meer om de kinderen te kunnen geven wat ze verdienen. De situatie is zo niet langer leefbaar. We zijn echt radeloos….. kindjes zijn ongelukkig, voelen mee met ons en slorpen het allemaal op, kunnen niet in hun kamer spelen/slapen.

Onlangs schreef mijn oudste dochter van bijna 11 jaar wat ze graag zou willen voor Kerstmis. Ze schreef een nieuw dak en dat onze kamers terug mooi waren, dat ik en mijn zusje geen bang meer moet hebben hier in huis en van het lawaai buiten s'nachts. Dat mijn mama en papa weer kunnen lachen en we weer plezier konden maken zoals vroeger. Wel…. mijn hart brak in 1000 stukken, je voelt je op dat moment gefaald als ouder.

Zelf staan we altijd klaar om mensen te helpen waar nodig. Nooit vragen we iets, maar dit is echt niet meer leefbaar voor ons, maar zeker ook niet voor de kinderen. We weten ook dat er altijd ergere dingen zijn in de wereld. We hopen dat er mensen zijn/goede zielen die met ons meeleven en ons willen helpen naar een leefbaarder huis. Dat we een genoeg geld bij elkaar hebben zodat we een andere dakwerker kunnen betalen en dit voor de winter kan komen veranderen. De som is voor een nieuw dak (die volledig van 0 moet worden gemaakt), de afwerking van 1 kinderkamer, het saneren van onze grond (die werd beschadigd door asbest) en de juridische kosten. Voor ons is het belangrijkste dat onze kinderen terug een normale situatie hebben en dat door het dak te veranderen hun kamers ook opnieuw kunnen worden gedaan, zodat zij terug hun eigen plekje hebben.

We zijn jullie hiervoor heel erg dankbaar en ik ben er zeker van als je goed doet voor een ander er zeker wat goeds terug naar je toe komt.

Liefs Bewoners uit Lubbeek