Start op het werk. Voor ons beiden een enorme aanpassing. Onid vind het fantastisch om er te zijn en rond mijn collega's te huppelen. Ik ben in een heel fijn en begripvol team terechtgekomen en er is veel aandacht voor mijn beperkingen en de nood voor bepaalde aanpassingen. 

Ik merk dat mijn autisme enorm wordt uitgedaagd door voltijds te werken. Er is veel meer kans tot errors en shut downs. Ik bots regelmatig op mijn beperking en het is vaak pijnlijk duidelijk dat ik niet kan functioneren zoals de norm. Departementsdagen of grote vergaderingen vragen enorm veel van mij en soms kan ik niet deelnemen omdat de situatie nog niet genoeg is aangepast aan mijn beperking. 

Onid biedt steun in de eenzaamheid dat dat met zich meebrengt. Het is confronterend hoe Onid me verplicht te dealen met mijn gevoelens. Vroeger zou ik heel snel beginnen dissociëren, maar zij geeft heel snel aan wanneer mijn spanning te hoog wordt en ik me moet verwijderen uit een situatie om te zakken. 

Zonder Onid zou voltijds werken onmogelijk zijn. Dit is heftig om te beseffen, maar het maakt me heel dankbaar dat ze er is.

1 september ben in terug beginnen werken. Gelukkig was mijn leidinggevende heel open over Onid en werd er snel beslist dat ze mee kan naar mijn werk. Openbaar vervoer is vaak overprikkelend voor mij dus ik moest op zoek naar een oplossing om met haar op mijn werk ter geraken. Ik wou niet met de auto omwille van milieubewustzijn en de stress van in het centrum met de auto rijden. Ik praatte met mijn coach over fietskarren. Uiteindelijk werd het een elektrische bakfiets omdat dit het meest stabiliteit gaf voor zowel mij als Onid. 

Naar aanleiding van mijn start op het werk deden we wat proefritjes. Het was voor ons beiden enorm wennen. Lex ging ook een aantal keer mee om ons beiden op ons gemak te stellen. Nu gaan we elke keer met de bakfiets naar het werk en dat loopt heel goed. Fijn!

In Juli gingen we voor de eerste keer samen kamperen. Hier werd het heel duidelijk wat voor een stadshond Onid is. Het donker en de vreemde geluiden ‘s nachts tijdens het wandelen waren niet aan haar besteed. Maar lekker knuffelen ’s nachts des te meer. Wanneer ik wakker schiet uit een nachtmerrie is Onid ook het eerste waar ik aan denk en haar bij mij neem om te kalmeren. Het verschil dat ze op dat vlak al gemaakt heeft is enorm.

We gingen ook voor de eerste keer naar de zee. Vond ze maar eng, dat water dat elke keer richting haar komt. Ze zal liever hoog en droog op de dijk alles te observeren. 

Eerste vakantie met Onid! We gingen voor 4 dagen naar de Ardennen. Onid maakte de overgang/aanpassing van een andere plaats heel wat makkelijker. Sinds kort slaapt Onid ook bij mij of naast mijn bed. Deze ochtend werd ik weer eens wakker uit nachtmerries en Onid was onmiddellijk daar om me terug rustig te krijgen. De training begint vruchten af te werpen en ik voel hoe een groot ankerpunt Onid al geworden is. 

Het is al even geleden dat ik een update maakte. We zijn intens met de opvoeding en training bezig en online communicatie durft dan even naar de achtergrond verdwijnen. 

Onid heeft ondertussen officieel haar vestje van hulphond in opleiding, hoera! We gingen al 2 keer samen naar de supermarkt, wat spannend voor ons allebei was. Supermarkten zijn sowieso al een enorme uitdaging voor mij omdat ik heel snel visueel en auditief overprikkeld wordt. Onid zal hier ook een rol spelen om me hierin te begeleiden. 

Ze gaat ook steeds meer mee naar overal. Ze ging al mee naar mijn traumatherapeut en autismecoach, we gingen al naar het stad iets drinken en namen al samen de bus en tram. 

Ze heeft al haar vaccins gehad dus uiteraard gaat ze ook vaal spelen met honden in de buurt en met de warme dagen ging ze ook al even spelen met de kindjes in de straat in het zwembadje. 

Ze groeit immens snel! Momenteel trainen we met focus op ik die in september terug ga gaan werken. Ze zal meegaan en ook daar me helpen in alle dagdagelijkse uitdagingen. 

Bedankt voor alle steun!

Gisteren maakten Onid en ik onze eerste grote uitstap, we gingen naar konijntjes kijken en Onid viel in slaap op mijn schoot. 

Vandaag bleef ze voor de eerste keer een poosje alleen thuis en geen piepje of blaf te bespeuren!

Zowel de zindelijkheids- als benchtraining loopt heel goed, wat gelukkig ook voor minder overprikkeling voor mij zorgt. 

Vannacht sliep zo ook 8u aan een stuk door, dus hopelijk kan ik snel terug naar mijn eigen ritme. 

Ze hecht zich steeds meer en de geborgenheid en veiligheid dat ze biedt, werken heel helend. 

De eerste dagen zijn heftig. Zindelijkheids- en benchtraining zijn volop in gang en eisen veel energie. We beginnen ons ritme te vinden en het is ondertussen meer dan 24u geleden dat er nog een ongelukje in huis gebeurde. Vannacht sliep Onid ook 6u aan een stuk, wat goed was om wat door te kunnen slapen. Af en toe dut ik wat met Onid mee om onze batterijen allebei opgeladen te houden. Onid haar knuffels, slaap en oordoppen zijn mijn grote steun!

Heel blij met de uitbreiding van onze familie. Gisteren weende ik bij het voelen van de geborgenheid dat het met zich meebrengt. 

Dankje aan iedereen die al gesteund heeft!

Vandaag kwam Onid mee naar haar nieuwe thuis. Een uurtje in de auto op de schoot van peter Marthe en dan een dagje van ravotten, eerste dutje in de bench en eerste pipi aan de boom in de straat. Heel dankbaar om dit traject te starten. Onid en ik zijn al helemaal gek van elkaar!