Hier vertel ik even het verhaal:

Ik ben mama van 2 kindjes, mijn jongste zoon S. heeft de ziekte van Perthes en is hierdoor (hopelijk tijdelijk) rolstoel gebonden. 

De papa (J.VT) van S.  heeft ervoor gekozen om S. niet meer te zien, komt niet meer opdagen wanneer hij S. mag/moet komen halen. Door de rechtbank was al wegens veiligheid voor S. vastgesteld dat J.VT 1 dag om de 2 weken S. mocht zien. Zelfs dit kan J.VT niet volbrengen. J.VT gaat liever op reis, naar feestjes, naar festivals of alles moet wijken voor nieuwe veroveringen: nummer 8 ondertussen op 2j tijd.

Alimentatie, schoolrekeningen, ziekenhuisrekeningen, kleding, kapper, … wordt niet mee betaald door J.VT want hij gebruikt dit liever om de nieuwe veroveringen te imponeren. 

J.VT en ik zijn sinds februari 2020 uit elkaar, hij is bij mij weggegaan voor een 5j jongere vrouw met toen 4 kinderen. Toen is de verwaarlozing naar S. toe begonnen, verschillende verontrustende zaken kwamen toen aan het licht. Die verhalen wil ik jullie besparen want anders wordt de uitleg veel te lang. Ik ben dan voor al deze zaken een rechtszaak gestart tegen J.VT voor de veiligheid van S.

Mijn kinderen betekenen alles voor mij, ze zijn mijn rots, mijn hart, mijn ziel, ze zijn mijn “zijn”. 

Voor mij is de veiligheid, mentale en fysieke gezondheid van mijn kinderen dus enorm belangrijk. 

In de rechtbank is er dan dus beslist dat mijn angsten gegrond waren en de veiligheid van S. dus effectief “in gevaar” was. De rechter heeft beslist dat S. maar 1 dag om de 2 weken naar zijn papa gaat. S. is hier helemaal oké mee, meer nog, hij is opgelucht en vindt het zalig dat hij niet meer moet gaan, want hij ging nooit graag naar zijn papa.

In 2018 ben ik ook even uit elkaar geweest met J.VT (toen wist ik nog niet van al deze verontrustende zaken). Aangezien ik al een kapot gezin had met de vader van mijn oudste zoon, heb ik wanneer J.VT smekend terug kwam gezegd dat het goed was en we het nog een kans gingen geven (grote fout gemaakt besef ik maar al te goed).

Toen we in 2018 uit elkaar zijn gegaan ben ik apart gaan wonen en heb ik hulp gekregen van het OCMW omdat ik huismama was, doordat J.VT zelfstandige in de renovatie was en bijna 24/7 aan het “werk” was.

J.VT vertelde aan mij dat hij alles hiervan had afbetaald toen we dus terug samen waren.

In 2020 kreeg ik een brief van het OCMW dat dat niet zo was. Deze afbetaling heb ik alleen moeten doen als alleenstaande mama met een uitkering, omdat een job vinden in corona tijden geen simpele was en nadien was ik mantelzorger voor S. die sinds juli 2020 rolstoel gebonden is. 

Deze afbetaling was al een aanzienlijk bedrag, zeker voor mij. Ik heb het sneller kunnen afbetalen dan verwacht en ben er sinds augustus 2022 vanaf. Ik was onwaarschijnlijk fier op mezelf dat ik dit zo snel had gedaan en dat ik ervan af was. Geen afbetaling meer, alles was afgerond, ik heb ook geen schulden, kan alles (nipt) betalen en mijn kinderen zijn gevoed. Ik was super fier. 

Nu op 4 augustus belde mijn postbode aan en vroeg of ik met mijn identiteitskaart naar beneden kon komen. Een aangetekende brief. Toen ik de brief opende, zakte mijn hart en sprongen de tranen in mijn ogen, een achterstallig bedrag van €14.027,04.

Nooit eerder brieven gehad van een incasso bureau. Dus ik bel hen op en vraag waarover dit gaat want dat is niet duidelijk in de brief. Het zou gaan om de aankoop van een auto van 2016. Deze auto is aangekocht door ons beiden. We tekenden beide het contract. J.VT heeft nog nooit een rijbewijs behaald, maar tekende mee omdat ik hem dan naar zijn jobs kon vervoeren. Ik weet wat jullie nu denken: hoe kan je zelfstandige in de renovatie zijn zonder rijbewijs??? Door iedereen voor je kar te spannen en iedereen (vaak zonder brandstoffen voor de wagen te betalen) te laten rijden.

Dit is 6 jaar lang dat ik geen brieven gezien heb i.v.m. deze afbetaling. Die auto is namelijk in 2018 verkocht door de broer van J.VT, M.VT en dat geld zou integraal naar de afbetaling van de auto zijn gegaan. Volgens de gehele VT familie was de afbetaling rond en moest er niets meer betaald worden.

Uiteraard klopte dit dus ook niet. En heb ik nu de rekening van €14.027,04 toe gekregen. Normaal zou ik de helft van dit bedrag (€7013.52) moeten betalen. Maar ik weet via J.VT zelf, de rechtbank en enkele andere gedupeerden dat J.VT een zeer aanzienlijk bedrag aan schulden heeft. Hij zal dus nooit zijn deel betalen en dan komt het dus allemaal op mij terecht. Dit terwijl ik, mijn familie en mijn 91jarige oma nog €21.500 van J.VT moeten. Dit bedrag (€21.500) is deels van vorige schulden van J.VT, waar ik niets mee te maken had, maar aangezien we samen woonden en de deurwaarders al mijn gerief dreigden te komen halen hebben mijn ouders en 91jarige oma zijn schulden afgelost. Zodat mijn spullen niet zouden worden meegenomen.

Dit is de reden dat ik deze steun actie op poten zet in de hoop mezelf niet in schulden te hoeven werken. Ik was zo goed bezig en door heel deze situatie dreigt mijn financiële toestand compleet in te storten.

Alvast bedankt om dit te lezen.

Lieve groetjes Tineke