Als alleenstaande moeder van drie kinderen ,financieel onafhankelijk en niet moeten beroepen op een sociaal vangnet,werkzaam geweest bij de gemeente Grobbendonk.Door de komst van Corona slachtoffer geworden van pestgedrag van collega’s .Door HSP/HB -zijnde werd ik door mijn leidinggevenden tevens aanschouwd als dader en de moeilijke.Door maandenlange isolatie uit de groep,degradatie en heftige psychische spelletjes door de aanvoerster van de groep ben ik in psychische shock beland met PTSS tot gevolg.Niemand behoudt zich het recht om een collega /werknemer buiten te werken op welke manier dan ook,daarom ben ik destijds gebleven.Misschien te nobel van mezelf ,wanneer echter nooit iemand dit probeert aan de kaak te stellen blijven zulke personen dit doen.Ikzelf ben niet het eerste slachtoffer van de aanvoerster van deze polarisatie .Financiële gevolgen zijn er uiteraard daar ik maanden out ben gevallen en beroep heb moeten doen op een ziekte-uitkering.De medische kost van psychologe(2500 euro) om me uit een diep dal te halen diende ik zelf te bekostigen.Bij dezelfde werkgever,in een vertrouwde omgeving met optie op aangepast en uitdagender werk hebben me deels de kans gegeven om schade aan mijn integriteit te herstellen.Het verdict van mijn leidinggevende dat ik te snel ,te perfect werk en mijn capaciteiten en “ intelligentie “ niet passen in de mentaliteit van een gemeente/maatschappij; hebben me mentaal volledi neergehaald(opnieuw).

ontslag krijgen is voor mezelf een (oneervol) moeilijk gegeven,ook naar eventuele toekomstige werkgevers.Tevens werd ik gediscrimineerd op basis van financiële middelen,geen overuren of meer uren zoals mijn collega’s.Dit heeft me al mijn financiële reserves gekost ,het kleine loon was ruim onvoldoende om mijn gezin zelfs voor de basisbehoeften te onderhouden.De traumatische context op de werkvloer maakten me samen met de financiële druk telkens ziek,ontslag nemen was de enige optie.Mijn huurovereenkomst  heb ik moeten beëindigen,een leefloon heb ik zogezegd recht op…

Ik hoop met dit herkenning te geven aan HSP/HB-ers ,dat dit voor ons niet zo vanzelfsprekend is dat een maatschappij hier dient voor op te draaien.Zulk gedrag en de gevolgen hiervan kosten de maatschappij handenvol geld.Momenteel ben ik niet in staat om enigszins te solliciteren,te werken en om gezond te functioneren in de maatschappij.Uiteindelijk zijn kinderen hier het grootste slachtoffer daar de gevolgen van een zieke werkomgeving me regelrecht in de armoede duwen.Een omgedraaid gegeven voor iemand die wil werken,blijkbaar te hard werkt die moet gaan rondkomen met een leefloon??

Om mijn kinderen dit enigszins te besparen ,hun moeder momenteel niet in staat is om voor hen te werken wenste ik hiermee mensen aan te spreken die dit gebeuren even onrechtvaardig vinden.