Vorige week vrijdag ging het mis. We trokken met volle moed op een wandeling om mijn paardje aan het verkeer te laten wennen. Het was een regenachtige dag en dus niet druk. Zoals gewoonlijk nemen we de boerenbaantjes. Mijn stalling ligt tussen het spoor en een brugje over water. Aangekomen aan het spoor rijden er een paar treinen voorbij. Ze weigert hierdoor dus ook om het spoor over te gaan. Opnieuw lopen we de weg terug naar het brugje. Plots weigert ze om ook hierover te gaan. Na twee uur aan het brugje hebben we hulp ingeroepen van stalgenoten, die gelukkig wilde komen helpen. Maar helaas. Na een uur konden we niet anders dan de baan op. Na drie uur kunnen we niet anders dan de drukkere baan op. Tussen groepjes auto's liepen we het fietspad op. We hebben geprobeerd om de auto te laten vertragen maar mijn paard verschoot en sprong door de bedrading. Ze schrok en wilde weg. Met de draad aan haar benen liep ze rond ons (mezelf, men vriend en de man van men nicht). Met drie vielen we de grond op met prikkelraad rond onze benen. Bijna geraakt door een auto sprong ze alsnog die weide in. Been volledig open met een wonde tot op het bot. Het is dan al 23u voorbij. Na vele dierenartsen te bellen wilde de dierenarts van Wacht dan toch komen. Dan is het 1u in de nacht. Het eerste wat ze vroegen was of we cash geld bij hadden. Eindelijk verdoving en pijnstillers gekregen duwden we ze de trailer op. We vertrokken naar het dichtsbijzijnde dierenziekenhuis. Nooit komt in mijn gedachte om ze in te laten slapen. Mijn beste maatje word 11 juli 2 jaar. Wil je me helpen om deze kost te dragen, dan kan je een steuntje bijdragen door een klein bedrag te storten. Ik verzeker je dat dit paardje je zo dankbaar zal zijn, maar ik ook! Ze heeft nog een heel paardenleven voor zich en hoop haar te houden totdat het niet meer kan. Maar door dit wil ik haar niet laten gaan.