Hallo iedereen,

Ik ben Nora, een kwetsbare jonge vrouw van 21 jaar. 19999

Ik moet elk moment van de dag vechten tegen mijn eetstoornis en al het kwade in mezelf. Mijn psychische kwetsbaarheden zijn hierdoor complex. Al die labeltjes aan mezelf, die ik haat om te vernoemen, wegen als beton in mijn rugzak die ik altijd moet dragen. De weg naar herstel lijkt eindeloos te duren. Motivatie is soms ver te zoeken. Mijn grootste lichtpuntje is Vita, mijn therapiedier in opleiding!

Na bijna een jaar in opname geweest te zijn, was het tijd om stilletjes aan terug naar de echte wereld te gaan. Een grote en moeilijke stap. Een stap die veel energie en inspanningen van me vraagt, nog steeds. 

Ik ben student Lager Onderwijs, maar jammer genoeg ben ik geen ‘normale’ student. Zowel tijdens school als tijdens de stagedagen krijg ik angstaanvallen. Soms moet ik hierdoor vroeger naar huis van school. Ik wil niet dat mijn ziekte en onzekerheden mijn leven zo hard beïnvloeden, maar dit is onvermijdelijk. Ik doe nochtans enorm hard mijn best.. Vita zou me in de toekomst helpen om echt te leven.

Vita is een labradoodle van 1 jaar. We gingen al vaak naar ontmoetingsmomenten met andere honden, hondenschoollessen en sessies met haar gedragstherapeut. Vita en ik volgen samen een bijzonder traject. Ik volg de opleiding tot therapiedierbegeleider en Vita tot passief therapiedier. 

De opleiding waarvoor ik en Vita in aanmerking kwamen, grepen we met beide handen (en pootjes). Een duurzaam traject dat steunt op de warme, steunende en vertrouwende band tussen mens en hond. Vita en ik leren op elkaar te steunen, altijd en overal. De opleiding die we volgen brengt ons dichter bij elkaar. Ondertussen staan we al enkele maanden verder in dit traject, ze gaat zelfs al met mij mee naar school. 

In de toekomst zou Vita mijn altijd-en-overal buddy zijn – Ze beschermt me tegen al het kwade in mezelf en de wereld. Ze geeft me een duwtje in de rug om sociale situaties niet uit de weg te gaan en net wél uitdagingen aan te gaan. Ze geeft me een veilig gevoel. Ze zorgt ervoor dat ik minder snel in paniek geraak. Ze kalmeert me als dit nodig is. Ze geeft me lekjes om me terug tot leven te brengen als ik van de wereld ben. Ze motiveert me om te blijven eten en voelt aan wanneer ik energie en/of rust nodig heb. Ze helpt me om niet te lang stil te staan in de winkel en op deze momenten niet te blokkeren. Ze herinnert me eraan dat ik lief moet zijn voor mezelf en dat ik er mag zijn. Ze leert me dat ik goed voor mezelf moet zorgen, zoals ik voor haar zorg – zoals ik zei is dit (hopelijk) de toekomst. Een toekomst waarnaar ik durf te kijken enkel met Vita erbij. 

Ik heb Vita écht nodig, altijd en overal. Dit is een wens die alleen kan waargemaakt worden met (financiële) hulp van anderen. De stap die ik nu zet door deze informatie te delen is aardsmoeilijk voor me.

Afgelopen maanden organiseerden we een aantal acties om geld in te zamelen, nl. een wafelverkoop, verkoop van zelfgemaakte pins, kaartjesverkoop, pennenzakken en de verkoop van onze tote bags. Deze manier van geld inzamelen kost veel inspanningen en energie. Bovendien bereiken we te weinig mensen. We zijn iedereen dankbaar voor het kopen van de ‘steuntjes’, maar jammer genoeg niets in vergelijking met wat ons traject kost. Ik wil zelf acties blijven organiseren, maar daarnaast willen we ook een crowdfunding opstarten. Een crowdfunding die nodig is om aan onze toekomst te werken. Ons traject wordt geschat op zo’n 20 000 euro. 

Je kan ons verhaal volgen op onze fb- en instagrampagina ‘Vita doet leven’.

Help jij ons leven?

Warme knuffels,
Nora en Vita