Afgelopen week na het nieuws over de aardbevingen in Turkije en Syrië voelde ik mij machteloos, klein en schuldig. Schuldig dat ik hier leef en niet daar. Schuldig als mensen vroegen of mijn familie oké was, want zij zijn gelukkig niet getroffen, maar maakt dat het voor de andere mensen minder erg?

Ik ontweek het nieuws, wilde het niet zien. Het onder ogen komen deed pijn en ik voelde mij klein.

Na het even te hebben laten bezinken, heb ik het woord klein weten te vertalen in iets. Want als ik iets kan betekenen en kan doen is het weer één keer hulp extra.

Alle hulp is groot.

Hierom wil ik graag geld inzamelen en hiervan hygiëneproducten, babyvoeding, luiers, babydoekjes en powerbanks aanschaffen om het naar het getroffen gebied te sturen.

Ook wil ik graag kaarten, tekeningen, kleine boodschappen meesturen. Wil je iets maken of schrijven, laat het mij weten. Ook een bijdrage aan hoop en medeleven kan waardevol zijn.

Zou jij daar ook een steentje aan willen bijdragen?