Wat een pech kan iemand hebben.

Simone is gek op honden en heeft altijd een uitlaatservice gehad.

Op 5 december 2013 kreeg Simone de diagnose MS. Helaas sloeg geen enkel medicijn langdurig aan dus ging de MS al snel over naar de secundaire progressieve vorm. Omdat wereldwijd te weinig mensen deze vorm hebben wordt voor deze vorm geen medicijnen ontwikkeld. 

De MS gaat vooral de laatste jaren snel achteruit. Simone zit al een aantal jaren in een rolstoel. Mede doordat Simone al langer haar ledematen niet meer volledig kan belasten zijn haar botten heel broos geworden.

Met als gevolg eind 2023 brak zij de kop van haar bovenarm. Hiervan was zij net 2 maanden hersteld en toen brak zij haar linker onderbeen op 4 plaatsen. Haar been is chirurgisch gezet maar door de MS accepteert haar lichaam geen lichaamseigen materialen meer. Met als gevolg dat ze gedurende 4 maanden probeerde te revalideren maar zodra ze ook maar iets deed vlogen de spasmes in haar benen.

Uiteindelijk werd er amputatie geadviseerd het been was al te lang niet gebogen. De kans om die nog te kunnen buigen werd steeds kleiner en door haar broze botten konden de schroeven en plaatjes ook niet uit haar been verwijderd worden.

Na 2 weken revalideren kreeg Simone dusdanige coördinatie stoornissen in haar goede been dat die alleen nog maar vast aan de grond bleef staan en niets meer deed.

En een paar dagen later gebeurde er iets wat niemand had kunnen voorzien Simone viel in de badkamer van de revalidatiekliniek en haar stomp spatte open. Nu heeft ze ook een 2e amputatie ondergaan boven haar knie want haar knie kan nu niet meer behouden blijven.

Om Simone nog een zo zelfstandig mogelijk leven te kunnen laten leiden moeten er helaas een hoop dingen worden aangepast die niet vergoed worden door de WMO

Denk aan:

-Een aangepaste rolstoel

-Een aangepaste auto met handgas en handrem.

-Haar rijbewijs laten aanpassen.

-Meerdere aanpassingen in huis die niet onder de WMO vallen.

-Een douchestoel met po voor de nacht.

Groeten van Mike.