Hallo allemaal,

Eerst zal ik mij even voorstellen.

Mijn naam is Niki, 43 jaar, vrijgezel, ex-militair en tegenwoordig kok.

Het voelt wat ongemakkelijk aan om via hier hulp te zoeken en voel me er zelfs ook beschaamd over. De reden waarom ik het toch doe zal ik even uitleggen…

Jaren aan een stuk ben ik door een moeilijke periode gegaan omdat ik met ptss (post traumatisch stress syndroom) zat en daardoor ook in een depressie geraakt ben. Tijdens die periode heeft mijn toenmalige vriendin onze relatie verbroken omdat dit voor haar te moeilijk was, ik neem het haar ook niet kwalijk. Ondertussen heb ik er geen last meer van omdat ik er professionele hulp voor gezocht had, maar door die relatiebreuk, de hoog-oplopende kosten voor de professionele hulp en maandelijkse kosten ben ik in de schulden geraakt en kan niet terugvallen op familie.

Die schulden zijn ondertussen al afgelost, maar zoals ze zeggen, “een ongeluk komt nooit alleen”…iets meer als een jaar geleden heb ik opleiding gevolgd voor kok en ben na die opleiding in een rusthuis beginnen werken. Vorig jaar heb ik daar corona gekregen, mijn job kwijt geraakt en sindsdien door de lockdown nog geen nieuwe kunnen vinden, al hoop ik snel iets te vinden nu er versoepelingen aankomen.

Door dit bewogen jaar is het klein beetje spaargeld dat ik had kunnen sparen na die schulden helaas al terug op aan rekeningen betalen, ik drink niet, ik gebruik geen drugs of andere domme zaken.

Ik zit zelfs al meer als een jaar elke dag binnen omdat ik elk centje 2x moet omdraaien om rond te kunnen komen en ook omdat ik door corona mijn familie al meer als een jaar niet meer gezien heb, evenals de enige vriend die ik heb, die sinds enkele jaren in het buitenland woont.

Door dat mijn spaar-reserves op zijn, sta ik nu op het randje om terug financieel in de put te geraken, waar ik onlangs heel lang veel moeite voor heb moeten doen om eruit te geraken en ben er doodsbang voor, zelfs geld voor een treinkaartje naar familie is niet mogelijk.

Nadat mijn maandelijkse rekeningen betaald zijn houd ik nog een budget over van 30-40€/week om naar de winkel te kunnen gaan.

Ik ben geen luierik, ik heb altijd heel hard gewerkt, ons land gediend als militair en ben volop bezig met zoeken naar een nieuwe job. Ook gooi ik nooit geld over de brug, ik heb zelfs alle onnodige zaken zoals sporten, een voertuig en dergelijke weg gedaan om zo zuinig mogelijk te kunnen leven.

Dus ook al ben ik beschaamd om dit te moeten doen, hoop ik toch op het warme hart van mensen te kunnen rekenen zodat ik niet opnieuw in de problemen kom en misschien zelfs terug een kleine reserve te kunnen hebben voor eventuele noodgevallen.

Alvast heel hard bedankt om de tijd te nemen om dit te lezen en voor de hulp!

Groetjes,

Niki