Help ons bouwen aan een leefbaar bestaan in Zweden

Een kleine noot vooraf

We weten dat deze actie niet door iedereen begrepen zal worden.

Sommigen denken misschien:

“Waarom een crowdfund? Ga gewoon werken. Zoek iets goedkoops. Nederland is toch ook mooi?”

En we begrijpen die gedachte.

Maar wat voor de buitenwereld misschien lijkt op een droom,

… is voor ons de laatste kans op herstel.

Dit is geen luxe.

We vragen geen geld voor een vakantie, een avontuurlijke reis of een ‘mooi leven’.

We vragen hulp om te kunnen overleven op een plek waar we weer kunnen ademen.

Waar psychische klachten niet elke dag verergeren.

Waar een chronische aandoening niet steeds wordt getriggerd door prikkels.

Waar het stil genoeg is om te helen — mentaal, fysiek én samen.

⸻

Maak kennis met ons

Wij zijn Kitty en Dennis, allebei 48 jaar.

Dennis is volledig afgekeurd door een hersentumor, die veel pijn, vermoeidheid en overprikkeling veroorzaakt.

Ik worstel al jaren met mentale klachten zoals angst en depressie, vermoedelijk veroorzaakt door PMDD.

Geluiden, drukte, sociale verwachtingen — het komt bij ons keihard binnen.

We kunnen niet meer functioneren in Nederland zonder dagelijks overprikkeld, ziek of uitgeput te raken.

Zelfs in de zomer zitten we vaak binnen met de deur dicht:

grasmaaiers, bladblazers, bouwgeluiden, blaffende honden, burengeluiden…

Voor anderen is het alledaags, voor ons is het te veel.

Het leven in Nederland is voor ons dagelijks overleven geworden.

⸻

Zweden gaf ons hoop

Tijdens onze camperreis van zes weken in Zweden voelden we voor het eerst in jaren hoe het is om écht tot onszelf te komen.

Alleen het geluid van vogels, bomen om ons heen, ruimte om te ademen… te leven.

Met buikpijn en tranen in onze ogen reden we terug naar Nederland, wetende waar we weer in terecht zouden komen.

Sindsdien weten we één ding zeker: we willen terug naar Zweden — voorgoed.

⸻

We proberen alles

• We verkopen al het overbodige wat we hebben

• We zetten zo veel mogelijk geld opzij voor een huisje in Zweden

• We verkopen zelfs onze geliefde camper “Bikkel” , waar we 1,5 jaar aan “gebikkeld” hebben en slechts 6 weken in gereisd, maar al het kapitaal hebben we nodig voor een huisje in Zweden.

Ik heb onlangs geprobeerd weer te gaan werken. Maar het trok me mentaal onderuit.

Elke werkdag begon in paniek, elke avond eindigde uitgeput.

Wat we doen, doen we op wilskracht. Niet omdat het goed gaat — maar omdat we geen andere weg zien.

Het kost ons alles om ‘mee te blijven doen’ in een wereld die te veel van ons vraagt. 

Van buiten lijkt het misschien alsof we nog best veel kunnen.

Maar wat we doen, doen we op wilskracht. 

Niet omdat het goed gaat — maar omdat we vechten voor een uitweg.

En die uitweg ligt voor ons niet in méér volhouden, maar in ánders leven.

Eenvoudiger. Still(er). Menselijker.

Ja we hebben zelf een camper gebouwd, maar wat niet zichtbaar is, is dat na een dag klussen aan de camper, Dennis nachten wakker ligt van de pijn en dagen op de bank ligt door uitputting. En als hij dan enigszins is herstelt vervolgens weer door gaat om te bouwen aan een ander leven.

We hebben géén recht op bijstand, omdat we nog wat spaargeld hebben.

Ook een uitkering voor mij is, door omstandigheden, uitgesloten. 

Het voelt alsof het systeem zegt: “Je hebt wat spaargeld, dus red je er maar mee — ook al breekt het je op.”

Dat spaargeld móesten we apart zetten voor ons nieuwe begin. Nu wordt het opgegeten in een land dat ons ziek maakt.

⸻

Wat we nodig hebben

Een groot deel van het huis in Zweden kunnen we zelf financieren. Maar we redden het niet helemaal alleen.

We hebben hulp nodig voor:

• de reis- en verblijfkosten om huizen te kunnen bezichtigen
• de eerste noodzakelijke aanpassingen om een huis bewoonbaar te maken
• het renoveren van bijvoorbeeld de septic tank, isolatie, waterput of fundering

We vragen niet om luxe — alleen om de mogelijkheid om daar in eenvoud en rust te kunnen wonen.

⸻

Help ons leven weer leefbaar te maken

Elke bijdrage – klein of groot – is voor ons een stapje dichterbij ons nieuwe, rustige thuis.

Deze stap is, ondanks dat we niet anders kunnen, de moeilijkste die we ooit hebben gezet.

Emigreren betekent ook loslaten.

Maar wat ons lief is, reist stilletjes met ons mee — niet in kilometers, maar elke dag in ons hart.

Liefs,

Kitty & Dennis

Sometimes alone is the best place to be.