Help ons bouwen aan een leefbaar bestaan in Zweden

Een kleine noot vooraf

We weten dat deze actie niet door iedereen begrepen zal worden.

Sommigen denken misschien:

“Waarom een crowdfund? Ga gewoon werken. Zoek iets goedkoops. Nederland is toch ook mooi?”

En we begrijpen die gedachte.

Maar wat voor de buitenwereld misschien lijkt op een droom,

… is voor ons de laatste kans op herstel.

Dit is geen luxe.

We vragen geen geld voor een vakantie, een avontuurlijke reis of een ‘mooi leven’.

We vragen hulp om te kunnen overleven op een plek waar we weer kunnen ademen.

Waar psychische klachten niet elke dag verergeren.

Waar een chronische aandoening niet steeds wordt getriggerd door prikkels.

Waar het stil genoeg is om te helen — mentaal, fysiek én samen.

Maak kennis met ons

Wij zijn Kitty en Dennis, allebei 48 jaar.

Dennis is volledig afgekeurd door een hersentumor, die veel pijn, vermoeidheid en overprikkeling veroorzaakt.

Ik worstel al jaren met mentale klachten zoals angst en depressie, vermoedelijk veroorzaakt door PMDD.

Geluiden, drukte, sociale verwachtingen — het komt bij ons keihard binnen.

We kunnen niet meer functioneren in Nederland zonder dagelijks overprikkeld, ziek of uitgeput te raken.

Zelfs in de zomer zitten we vaak binnen met de deur dicht:

grasmaaiers, bladblazers, bouwgeluiden, blaffende honden, burengeluiden…

Voor anderen is het alledaags, voor ons is het te veel.

Het leven in Nederland is voor ons dagelijks overleven geworden.

Zweden gaf ons hoop

Tijdens onze camperreis van zes weken in Zweden voelden we voor het eerst in jaren hoe het is om écht tot onszelf te komen.

Alleen het geluid van vogels, bomen om ons heen, ruimte om te ademen… te leven.

Met buikpijn en tranen in onze ogen reden we terug naar Nederland, wetende waar we weer in terecht zouden komen.

Sindsdien weten we één ding zeker: we willen terug naar Zweden — voorgoed.

Wat we zelf doen om geld bij elkaar te krijgen

• We verkopen zoveel mogelijk van onze bezittingen

• Ondanks mijn mentale klachten ben ik weer aan het werk

• We verkopen onze camper Bikkel, waar we 1,5 jaar liefde en werk in staken

Maar wat mensen vaak niet zien, is wat daar áchter zit.

Dat Dennis na één dag klussen door helse pijn nachtenlang niet slaapt en dagenlang uitgeput op de bank ligt.

Dat mijn angst zich ’s nachts opdringt, terwijl ik pieker of ik de volgende werkdag mentaal ga redden.

Dat het ons alles kost om ‘mee te blijven doen’ in een wereld die te veel van ons vraagt.

Van buiten lijkt het misschien alsof we nog best veel kunnen.

Maar wat we doen, doen we op wilskracht.

Niet omdat het goed gaat — maar omdat we vechten voor een uitweg.

En die uitweg ligt voor ons niet in méér volhouden, maar in ánders leven.

Eenvoudiger. Still(er). Menselijker.

Waar we nog hulp bij nodig hebben

De aanschaf van een huisje diep in de natuur kunnen we zelf bekostigen.

Maar oude huisjes in Zweden hebben vaak veel achterstallig onderhoud:

een nieuwe septic tank, isolatie, een waterput, herstel van de fundering… dat kunnen we niet alleen dragen.

We hebben hulp nodig om het bewoonbaar te maken.

Nogmaals, we vragen geen luxe.

Alleen een plek waar we grotendeels zelfvoorzienend kunnen leven.

Waar we groenten verbouwen, hout hakken, regenwater opvangen — en vooral in stilte weer kunnen ademhalen.

Droomplek om te delen

We dromen ervan om, als ons plekje straks vorm krijgt, een kleine stuga (blokhut) te bouwen op het terrein.

Niet als vakantieoord, maar als plek waar mensen in alle eenvoud tot rust kunnen komen —

of kennis kunnen maken met het leven dat wij daar vormgeven.

Mocht je ooit zelf de stilte en eenvoud van deze plek willen ervaren,

dan lijkt het ons heel mooi om die mogelijkheid – in alle bescheidenheid – te kunnen bieden.

Help ons leven weer leefbaar te maken

Elke bijdrage – klein of groot – is voor ons een stapje dichterbij ons nieuwe, rustige thuis.

Deze stap is, ondanks dat we niet anders kunnen, de moeilijkste die we ooit hebben gezet.

Emigreren betekent ook loslaten.

Maar wat ons lief is, reist stilletjes met ons mee — niet in kilometers, maar elke dag in ons hart.

Liefs,

Kitty & Dennis

Sometimes alone is the best place to be.