2008. Ik (melissa en mijn man theo) ontmoeten elkaar en het was gelijk dikke mik. Ik uit Hoogeveen en hij uit dinxperlo. Onze 1e huurwoning samen in hoogeveen. 2010 onze 1e zoon geboren. Veel pech qua werk ivm de startende crisis. 2012 onze 2e zoon geboren. Het zou nu wel eens fijn zijn vast werk te hebben en een keer ons 1e huis te kunnen kopen. Door de crisis en veel wisselende banen door de crisis weinig kunnen sparen. In 2014 verhuisd naar dinxperlo. 2e huurwoning maar het plan was tijdelijk zodat we binnenkort ons 1e huis zouden kunnen kopen. Theo is vanaf zijn 16e woning /project stoffeerder, maar sinds 2015 zijn eigen eenmanszaak gestart. Beste keus ooit. Steeds meer gereedschap en een bus moest er natuurlijk komen, al met al veel geïnvesteerd dus nog niet veel gespaard. 2017. Theo z'n moeder overleden, super slecht hart en was nog maar 28 %werkzaam. Wij wisten niet dat het zo slecht ervoor stond. Toen theo 15 was kreeg ze haar 1e hart stilstand. Door een bacterie en vocht bij de longen kwam ze er niet meer bovenop. Ze was een hele zorgzame moeder en paste met plezier op onze kids. Steeds meer kriebelde het om voor nog een kindje te gaan. Inmiddels was ik bijna 35. We gingen er voor in 2019 bleek ik zwanger van een 1eiige tweeling. We kwamen niet meer bij van het lachen. Niet echt verwacht omdat mijn zusje ook een tweeling heeft (2eiig)..Theo heeft dit jaar geïnvesteerd in machines om extra werk en uitdaging te creëren, niet wetende dat dit voor zzpers etc van de winst wordt afgetrokken. Dit jaar haalt het gemiddelde van 3 jaar winst aardig veel naar beneden. De zwangerschap was net na de helft behoorlijk risicovol en moest ik 2x geopereerd worden wegens tts syndroom (tweeling transfusie syndroom) wat een spannende tijd, omdat de operaties ook weinig konden opleveren. Gelukkig bleef het na de 2e operatie stabiel en waren ze met 36+6 weken geboren via keizersnede (mijn 3e) op 19 dec 2019. Enorm opgelucht en blij waren we met ons gezin. Begin 2020 waren ze nog klein en begon de corona ellende. Gelukkig had mijn man werk genoeg, maar zagen we de familie nog minder dan normaal, niet in de buurt en soms in lockdown. Daar kwam bij dat in augustus bij mijn moeder ineens uit het niets uitgezaaide Longkanker is geconstateerd. Hopen was op een imuun therapie waardoor ze het langst bij ons zou kunnen blijven. Helaas is dit niet aan de orde gekomen, wegens haar bloed niet goed genoeg was en er was begonnen met Chemo en bestralingen en die hadden uiteindelijk niks opgeleverd en was het nog verder uitgezaaid. De avond van de 1e verjaardag van de tweeling die ze ook weinig heeft kunnen zien kon ze niet meer en belde ze mij om dat te vertellen. (ze lag al in het hospice) of ik niet boos was en dat ze die avond sedatie zou willen. De ochtend erna ben ik naar haar toegegaan en samen met haar man mijn zusje en mijn oma hebben we haar laten gaan. Wat was dat moeilijk ze was nog maar 55. Ze kreeg mij toen ze 19 was. Het leven kan dus heel kort zijn. We missen haar enorm en willen graag dichter bij mijn familie wonen. Waar we ook de meeste familie hebben. Mijn moeder kon onze 4 kids niet meer zien opgroeien maar hopelijk de rest van de familie binnenkort wel weer. We hebben in 2020 heel veel gespaard. Maar om voor ons een woning te vinden die voor ons betaalbaar is in de huidige woningmarkt en het liefst met garage of ieder geval groot genoeg voor ons allen komen we nog heel wat tekort. Met een hypotheek van 170.000 kun je amper een woning kopen. Nou zijn hier en daar misschien nog wel starters leningen voor ons mogelijk, maar heel dichtbij Hoogeveen wordt dit niet gegeven. We hopen op meer geluk in de toekomst, maar het allerbelangrijkste is ons gezin en dat onze kids gezond zijn. In het dorp waar we nu wonen is er dus weinig familie en weinig te doen voor onze kids en weinig vriendjes keus. We hopen ze een uitdagendere gelukkige toekomst te geven en dat is toch dichter bij de familie te wonen.