Geachte 

Na meerdere tegenslagen en ziekte die mij op een haar na het leven heeft gekost, ben ik sedert enkele jaren financieel in het slop geraakt. Hospitalisatie en revalidatie met weinig of geen inkomsten. Kosten die blijven binnenstromen die je niet kan betalen. Noem maar op. Als het begint ga je heel snel naar beneden. 

Men zegt altijd dat het gerecht zich voedt met de miserie van de mens. En ik kan zoals velen beamen dat dit waar is.

Eens je in de problemen zit, geraak je er heel moeilijk uit. 

Fiscus en deurwaarders met hun extreem hoge kosten zorgen ervoor dat je nauwelijks of niet vooruit gaat. 

Op hulp van banken of andere instanties moet je niet rekenen, want je zit in de problemen. 

Ook al betaal je reeds geruime tijd maandelijks torenhoge bedragen af, en kan je zwart op wit aantonen dat je intussen financieel opnieuw goed draait met het bedrijf, en een simpele lening je werkelijk uit de miserie van het verleden en vooral kosten haalt. Toch wil men je niet helpen. 

Elke dag schrik om de brievenbus te openen. Niet meer kunnen slapen. Geen enkel moment van rust meer kunnen vinden. Dat in dag uit met de schrik moeten leven. 

Toch ben ik altijd blijven vechten en doorgaan met de hoop de zaak te redden. En mochten die aasgieren van deurwaarders en fiscus normale bedragen aanrekenen voor hun prestaties en geduld, dan was ik al lang uit de problemen. 

Maak je de eindafrekening, dan heb je al snel 3 tot 5 het verschuldigde bedrag moeten betalen om een dossier te kunnen afsluiten. 

Men zegt altijd dat laatste loodjes het zwaarst wegen, en dat is effectief zo. Wanneer het einde van de problemen in zicht is, dan heb je van overal het mes op de keel. Je krijgt geen adem meer, en men probeert het beetje dat je nog in je hebt uit te persen als een citroen. 

Er rest mij maar een bedrag van 30.000 nog af te betalen. Maar ik heb weinig of geen tijd meer. Als ik niet snel het laatste tekort kan zien te vinden, dan is mijn bedrijf voor goed verloren. 

Niet alleen ikzelf ga dan failliet en verlies alles. Auto, inboedel, … maar ook mijn trouwe onderaannemers dreigen mee de dieprik in te gaan. 

Ik voel mij machteloos en ben stilletjes aan moegestreden. Ook al ziet de toekomst zonder die problemen er echt rooskleurig uit. 

Vandaar dat ik hier mijn laatste hoop probeer te vinden. 

Mijn bedoeling is om iedereen die heeft gesteund, hoe klein ook het bedrag, en ik het eindbedrag en de redding kan halen, ook effectief zou willen terugbetalen.

Eigenlijk zoek ik hier als het ware mensen met een goed hart om te lenen. 

Ik wil het dus op termijn ook teruggeven. 

Ik ben iedereen dankbaar die in mij gelooft, ook al kennen we elkaar niet. 

Alvast bedankt voor jullie steun. 

Yoni