De ene diagnose na de andere. Spierziekte, reuma, zenuw aandoening. Ik schaam mij dood om hier te vragen om een leven te krijgen. Ik zit in een totaal isolemen. het enige dat ik kan doen is met het medische vervoer naar medische afspraken gaan. Ik kan niet meer reizen met openbaar vervoer. Ik ben een paar honderd euro per maand kwijt voor mijn medische afdaken en om naar het revalidatiecentrum de Nottebohm te gaan. Verder kan ik nergens meer naar toe. Ik lig hier op mijn versleten bed (22 jaar oud). en luister naar het advies van vrienden om toch deze oproep te doen. Van het geld zou ik graag een automatische tweedehands autootje kopen zodat ik weg kan uit mijn huis. En ik zou heel graag mijn kapotte bed vervangen. Ik zou graag nog iets willen betekenen in mijn leven en met het autootje zou ik graag andere gehandicapte willen vervoeren naar sociale afspraken wat er nu niet is. Of naar vrijwilligerswerk brengen wat nergens is toegestaan. Ik heb dan weer een doel in mijn leven. En ik kom in contact met andere mensen. Voor mensen die niet mijn leven hebben en leven met heel veel pijn. Is het heel gewoon om mensen tegen te komen en een babbeltje te maken. Ik zou dan afleiding hebben van de pijn. En misschien wel weer een glimlach op mijn gezicht omdat ik dan in contact kan komen met andere mensen. Ik hoop dat jullie dit mij gunnen. Eigenlijk is het enige dat ik vraag is tussen deze vier muren uit te komen. In iedergeval bedankt voor het lezen.