Hallo iedereen,

Eerst en vooral bedankt om even de tijd te nemen om ons verhaal te lezen.

Update: Noëmie krijgt een PEG sonde omdat er op lange termijn niet direct een oplossing is.

Noëmie wordt in september 18 jaar en zal tegen dan al 5 jaar vechten tegen depressie en PTSS en 2 jaar tegen de ziekte anorexia.

Al jaren zoeken wij geschikte hulp voor haar. Overal wordt Noëmie naar huis gestuurd omdat haar problematiek te ‘complex’ is. Waarmee ze bedoelen dat ze geen depressie en anorexia samen kunnen behandelen. Noëmie heeft al meerdere opnames achter de rug. Bij Karus al 6 keer en UZ Gent ook 2 keer. Overal wordt ze weg gestuurd. 

Sinds 27/06 was zij in opname in UZ Gent. Zij wou niet meer eten en drinken. Vandaag (8/7) werd beslist de opname stop te zetten aangezien ze tegen een muur aanlopen. Alweer voelt Noëmie zich niet begrepen. Hoe moet ze dit doen thuis? Enkel leven op sondevoeding. 

Ik als mama ben veranderd van job. Als alleenstaande mama is het financieel niet haalbaar om niet te werken. De sondevoeding alleen al kost per maand ongeveer 800€ en dat is dan nog zonder de kosten van psychiater,psycholoog en diëtiste gerekend. Het wordt voor ons moeilijker en moeilijker. Alsof de ziektes nog niet erg genoeg zijn,hebben we ook nog de zorgen voor het financiële plaatje. 

Er zou eventueel nog een optie zijn om therapie te volgen met elektroden maar dit kost ook massa's geld (duizenden euros) en er wordt niks van terug betaald. 

We hebben ook de kans om haar een opname te laten doen in Portugal voor 6 weken. Dit kost 12500€ plus 1500€ per extra week. 

Sondevoeding kost ongeveer 700€/maand.

Noëmie heeft intussen een PEG sonde gekregen. Dit is een sonde rechtsreeks in haar maag waardoor ze eten krijgt.

Het is niet mijn bedoeling te smeken naar een beetje financiële steun maar wel naar hulp voor Noëmie.

Noëmie is een traject gestart voor euthanasie. Graag zou ik als mama haar nog zoveel mogelijk ondersteunen en de dingen doen samen met haar die zij graag wil doen en nog kan doen.

Bedankt voor het lezen van ons verhaal alvast