Help onze moeder (36) aan een pijnloos leven

Hallo, mijn naam is Melissa, ik ben 11 jaar en samen met mijn jongere zusje Femke van 10 zijn wij de dochters van Roy en Monique. Onze Moeder is toen ze vijftien was op vakantie geweest en toen is zij met haar hoofd op de bodem van een zwembad gedoken. Hierdoor heeft zij meerdere dagen in het ziekenhuis gelegen en hier zijn ook meteen haar rugklachten begonnen.
 Hoe meer jaren er voorbij gaan, hoe meer rugpijn ze krijgt, het is zelfs zo erg geworden dat ze 24/7 pijn heeft. Ze heeft ook vele medicijnen uitgeprobeerd en is op een gegeven moment uitgekomen op Oxycodon waar ze nu al 3 jaar aan zit. Dit blijken ook de enige medicijnen te zijn die helpen de pijn te verlichten, anders ligt ze alleen nog maar op bed. De laatste 7 jaar versterkt de pijn alleen nog maar meer en meer.

 Ze heeft in veel verschillende ziekenhuizen in Nederland onderzoeken laten doen, bij reumatologen, neurologen en neurochirurgen. Hier is onze moeder niet verder mee gekomen want niemand blijkt te weten wat er aan de hand is ondanks dat er heel veel MRI’s, röntgen foto’s en CT scans zijn gemaakt. Hiernaast heeft ze ook meerdere injecties gekregen maar dat blijkt ook niet te helpen. Ook heeft onze moeder therapieën gevolgd en revalidatie trajecten gedaan zonder succes. Door al deze pijn die ze 24/7 moet mee dragen kost het haar veel energie en is ze elke dag om 2 uur s'middags al bekaf. Dit zorgt er dus ook voor dat onze moeder het nauwelijks kan volgen met het huishouden, boodschappen doen, ophalen van school, naar onze sport brengen en dan nog eten koken.

Onze vader werkt 6 dagen per week en maakt lange dagen om de (ziekenhuis)kosten te kunnen betalen dus komt thuis alles op mijn moeder aan. Aangezien mijn moeder voor de zoveelste keer weer is weg gestuurd, nadat ze de diagnose ziekte van Bechterew heeft gekregen en deze diagnose weer werd ingetrokken omdat ze het toch niet meer weten, word ze gedwongen om maar te kijken in het buitenland. Het dossier werd gesloten en de mevrouw zei dat mijn moeder de pijn maar moet leren accepteren. Dit kan natuurlijk niet want als je door de pijn om 2 uur al geen energie over hebt, hoe zou je het dan moeten accepteren voor de rest van je leven?

De reden waarom ik dit voor mijn moeder doe is omdat ik graag wil dat zij een gelukkig en pijnloos leven krijgt en dat we ergens iemand in de wereld kunnen vinden die haar klachten serieus nemen en haar goed kan helpen door onderzoeken te doen of operaties uit te voeren en te kunnen overnachten. Dan zouden we als gezin ook bijvoorbeeld weer een keer een bos wandeling kunnen maken zonder dat mijn moeder zoveel pijn heeft.

Met deze steunactie hopen we onze ouders wat meer ruimte te brengen om buiten Nederland verder te kunnen zoeken voor hulp.

Alvast heel erg bedankt voor jullie steun en heel veel liefs van Melissa!