Ik ben nog jong maar zeg vaak heb van binnen een lichaam van bijna 90 jaar zowel meegemaakt wat ik niet eens hoop voor iemand met die leeftijd..

Als je door gaat naar beneden staat de zin die voldoende uitleg zou kunnen geven als je dit niet kan of even niet volledig wil lezen! :)

Nou ben ik chronisch ziek ik zelf ga voor de korte uitleg en met ziek is het psychisch en lichamelijk ziek. Darm en hartziekte worden versterkt door de klachten die ik psychisch heb. De plakker met CPTSS ik weet niet beter maar door de jaren heen en zeker na het verlies van mijn partner, ik ben lichamelijk op. We hadden samen nog niet lang voor hij overleed 2 katten gekocht. Ik heb zelf al een hond en had bij mijn moeder thuis nog 2 katten. Hun waren daar thuis vond het onnodig om hun stress te geven omdat ik verhuis. en ik kwam dagelijk langs dus zag ze nrt zo veel als dat ik thuis zat en financieel gezien konden er zeker 2 schatjes bij. 

Samen de liefjes opgehaald en ook uitgesproken dat mocht er in onze relatie in gebeuren dat we uit elkaar gaan de katten samen blijven bij hem en ze van hem zijn dit ook uitgesproken omdat ze beiden op mijn naam staan en op de koopcontracten niks van hem stond. 

Nooit ooit gedacht dat maanden later of überhaupt de katjes mee zou nemen en ook weer wonen bij moeders thuis. 

Alles wat zo compleet voelde, hij bijna hbo afgerond ik die ging werken in de zorg en daar verder in zou gaan studeren. Eind van het jaar vakantie gepland rest van het jaar zouden we knallen focus bij groeien in onze bedrijven, het huurhuis kopen en genieten door te doen wat wij leuk vinden en samen zijn.

Helaas dood hoort bij leven maar zelf nog maar 20 jaar oud. Bijna 21 hij 29 bijna 30. Paar dagen voor hij overleed zaten we nog te twijfelen waar de vakantie heen zou gaan. Wat ik wou voor mijn verjaardag en hij graag voor die van hem wat ik meer vroeg omdat ik het al besteld had. Zoals elke avond nog even muziekje aan beide medicatie nemen op naar bed knuffelen als 2 Kansloze verliefde mensen zoals wij dat graag noemen. Maar vooral hoe veel stress de dag had dat moment van het thuis komen tot slapen wakker worden en als een psychopaat staren naar hem wat mis ik dat toch zelfs het gesnurk alsof je naast een bouwbedrijf woont was voor mij als het ruis apparaat voor baby's.  

6 jaar verder zowat alweer. Ik wou door ik deed alles om hem in leven te houden. Ik raakte mn laatste cadeautje kwijt. De armband met zijn naam en echt hoe ik ben mijn ring van hem verloren. Zijn echte gouden ring was al verloren vlak na zijn overlijden… maar het boeide mij niet meer alles waren maar spullen en ik was niet thuis meer maar gewoon een huis. Later hechte ik wel wat meer waarde aan wat nog tastbaar was. Zo had ik een aantal kledingstukken gehouden die ik eigenlijk toch al meer droeg dan hij kon. En 1 van de andere ringen die heb ik nog wel gelukkig. Kortom is voor mij mijn eenmanszaak het laatste waar hij bij was het bedenken hij heeft zo goed als alles geregeld en de naam hij sprak die uit en oprecht tis een top naam. 

Hoe stom het ook is ik ben doorgegaan. Tussendoor meermaals intern trauma therapie gevolgd wat voor die tijd al de bedoeling was. Dus ik wist heb meer dan een buffertje nodig. Niet wetend dat er verzekeringen etc. Bestaan. Ik was net begonnen hij wist alles van ondernemen en ict. Zelfs de katten verzorging (merk katten) ik had geen idee waar precies op te letten vergelijking met de huis tuin en keuken katten. 

Nu kom ik er dus achter dat een verzekering hebben wanneer je ziek bent/ arbeidsongeschikt raakt enorm handig was en raad iedereen dat dus ook aan. 

Nou was ik steeds minder gaan werken en besloot ook dat ik niet meer bij bepaalde clienten werk kon verrichten. Contracten stop gezet. Had genoeg buffer dacht ik. Dierenarts gepland bezoek en uiteraard mocht er wat stuk gaan. Een jaar makkelijk kon ik langzaam gaan ‘stoppen’. Nou ging alles nog sneller dan wanneer je van de trap valt inn plaats van loopt.

Wat stuk kan ging stuk in huis. Wasmachine vaatwasser inmiddels de droger nog aan het uitzoeken of dat zelf te reparere is. Maar dat ik 1 van de katten plotseling moest inslapen ivm nierfalen. Dat was het laatste onverwachte, zij dood en rekening die daar bij zit inbegrepen. Het boeide mij geen seconde dat moment die week hoe duur. Komt wel weer goed denk en zeg ik dan.

Maar daarvoor kon ik al weinig. Steeds veel pijn wat werken lastig maakt. Psychisch wat het lichamelijk dus versterkt. Nou werk ik omdat het leven door gaat maar ik kan niet meer na een paar uurtjes en ben moe heb last en toch nog dieren die allemaal op mij rekenen. Vooral de hond die zal toch wandelen moeten. Door de dierenarts heb ik de auto niet meer gebruikt. Wat resulteert in dat ik minder lang kan wandelen. In het bos is het minder hard de ondergrond en daarnaast op straat met je hond aan de lijn pauzes houden is a relaxed.

Nou is de auto een luxe maar merk zeker dat ik het niet lang vol hou het wandelen. En naar het bos is nog al een hele planning en ik zelf moet dan ook op dat moment goed genoeg voelen om ook te wandelen. Dus plannen is heel lastig.

Zoals iedereen het weet boodschappen zijn amper te betalen. Dat kleding niet kan prima maar het niet meer voldoende kunnen werken en door omstandigheden daar weer omheen duurt uitkering aanvraag lang en doen ze moeilijk. Ik blijf gewoon nog op vrijwillige basis doen wat ik kan want thuis zitten is echt niet mij ding. Alleen blijkt ook wel dat ik daarom dus hulp financieel nodig zal hebben wil ik dat ook kunnen doen.

Heb dus het hebben van een auto als luxe maar zonder zit ik meer vast in huis en ik vind de rust echt in het bos vooral zonder dat iemand met mij mee moet vooral. 

Ik merk dat hulp vragen aan mijn omgeving niet meer prettig voelt omdat hun al veel “lasten" dragen door mij. En hoop dus dat mensen hier een klein bedrag willen doneren zodat ik zeker ben dat we een dak boven ons hoofd houden en hun gewoon nog steeds zonder paniek om geld naar de dierenarts kunnen. 

Vragen? Maak 1 cent over of hoe je op een andere manier kan communiceren via it platvorm vragen mogen altijd gesteld worden.

Bedankt voor het lezen en mocht je een donatie gedaan hebben of willel doen. Het hoeft niet veel en al geef je niks toch bedankt dat je dit heb gelezen

Gr Eveline