Hallo allemaal, 

Ik ga gewoon open kaart spelen en mijn verhaal vertellen. Ik was tot voor kort getrouwd en heb 2 mooie kinderen. Een dochter van 12 jaar en een zoon van bijna 2 jaar.

In 2021 heb ik de grootste fout van mijn leven gemaakt.  We hebben het nooit echt breed gehad en ik wou eens wat extra hebben. Door alle reclame wat je tegenwoordig ziet van online casino’s dacht ik waarom niet. Na een paar keer gewonnen te hebben begon ik te verliezen. Toen begon pas de echte miserie. 
 

Natuurlijk wou ik mijn verlies goed maken en begon ik meer en meer te gokken en met grotere verliezen. Na maanden verliezen te maken begon ik in mijn eigen wereld te leven. Ik bleef er maar geld insteken in de hoop het terug te kunnen winnen wat eigenlijk niet kan  want het casino wint altijd. 
 

Er begonnen schulden te komen en die schulden werden groter en groter. Ik duwde iedereen om me heen weg. Ik wilde niet naar ze luisteren. Terwijl ik eigenlijk heel goed wist dat ik de verliezen niet meer kon goedmaken. Ik had niet door dat het intussen een grote verslaving was geworden. 
 

Ik betaalde geen rekeningen meer, onze huur niet meer. Mijn familie en mijn nu ex man ( sinds kort ) duwde ik allemaal weg. Ik heb een tijdje op straat geleefd en nog dacht ik alleen maar aan gokken. 
 

Sinds 2 maanden woon ik alleen en heb ik co-ouderschap. Het was heel moeilijk om iets te vinden maar uiteindelijk is het gelukt. Mijn schulden zijn zo hoog dat ik er mij voor schaam. Ik schaam me zelfs om dit verhaal te delen maar toch wil ik het doen. Ik denk dat er ook meer mensen zoals mij zijn maar je hoort het niet vaak door schaamte. De drang om te gokken , tja ik kan het zelfs niet met woorden uitleggen. Gelukkig ben ik sinds de dag dat ik hier kwam wonen gestopt. Ik ga naar een praatgroep en dat helpt wel. Ik ben ook geblokkeerd en sta op de lijst zodat ik niet kan gokken. 
 

Ik heb ook al contact gehad met het CAW, OCMW om eventueel in collectieve schuldbemiddeling te gaan maar dat gaat niet via hun maar via de rechtbank. Dit is eigenlijk het laatste wat ik wil maar ik besef heel goed dat het mischien toch moet. 
 

Ik heb zoveel spijt van wat ik heb gedaan. Ik ben alles en iedereen kwijt. Met mijn familie begint het contact nu weer terug wat beter te gaan en op een dag hoop ik dat het weer helemaal goed zit. De deurwaarders probeer ik nu iedere maand te doen maar dat is onmogelijk. Ik heb er jammer genoeg teveel. Ik hoop op een beetje hulp zodat ik mischien in gewone schuldbemiddeling kan gaan  of budgetbeheer en de collectieve kan vermijden. 
 

Alvast bedankt om te luisteren.