Peter (35 jaar oud) komt als enig kind uit een warm en liefdevol gezin. Hij heeft een goede jeugd gehad. Zijn scholen met succes doorlopen en daarna altijd hard gewerkt. Niets te klagen zou je zeggen. Todat in 2017 zijn vader ziek werd en in 2018 overleed aan Dementie. Dit heeft bij Peter een enorm gat geslagen. De schrik was enorm toen hij mij (zijn moeder) een jaar later vertelde dat ze bij hem een hersentumor gevonden hadden. Peter had net de liefde van zijn leven gevonden. Samen werden Peter en Jessica al snel na hun samenkomst de trotse ouders van dochter Macey. Peter werd geopereerd en de tumor kon voor 98% verwijderd worden. Bestralingen volgde. Het zag er in de eerste instantie niet slecht uit, totdat er na een jaar weer het noodlot toesloeg.... ik kreeg te horen dat ik strottenhoofdkanker had. Ook dat sloeg in als een bom en ook ik moest zware onderzoeken en bestralingen ondergaan. Dit kwam bij Peter wederom aan als een mokerslag. Onze band is heel erg sterk. Peter zelf was nog steeds geregeld onder controle voor zijn hoofd. Inmiddels is hij getrouwd met zijn Jessica en verwachtte ze hun 2e kindje. Wederom een dochtertje Kaylee. Wat waren (zijn) dit jonge koppeltje gelukkig met hun 2 prachtige meisjes. Peter kreeg steeds meer zware epilepsie aanvallen en uitval aan de linkerkant van zijn lichaam. Arm en been gingen volledig dienst weigeren, zodat Peter vaak viel. Hierdoor verloor hij zijn baan. Hij kon niet meer werken en kwam daardoor financieel in een heel moeilijk vaarwater terecht. Een koophuis, 2 jonge kinderen, ziekte en geen werk meer. Kon het nog erger? Ja hoor dat kon. Net na de geboorte van Kaylee kreeg ook Jessica uitvallen aan de rechterkant van haar lichaam. Geen enkele kracht meer in arm en been. De schrik sloeg ons om het hart. Het zal toch niet? Na diversen onderzoeken bleek dat ook bij Jessica het noodlot had toegeslagen. Ze bleek MS te hebben. Inmiddels ging het ook met Peter niet goed. Een nieuwe MRI-scan wees uit dat er weer 2 tumoren bij Peter in het hoofd zaten. Wederom chemokuren en bestralingen. 1 tumor reageerde goed op deze behandelingen, maar één tumor niet. Die was te aggressief. Binnen 3 maanden zaten er dan ook weer 3 uitzaaiingen bij. Ook bij mij is er toevallig bij een MRI-scan aan het lucht gekomen dat ik een aneurysma en wederom een schildklier afwijking heb. Dat naast de kanker, hartfalen en ernstige rugslijtage. Peter maakt zich ook veel zorgen om zijn Jessica en mij. Nog maar niet te spreken over hun steeds verslechterende financiële situatie. Begin december kregen Peter en Jessica te horen dat Peter terminaal was geworden en de doktoren niets meer voor hem konden doen. Dit was de slag die je niet meer te boven komt. Sinds die tijd gaat Peter snel achteruit. Hij is na heel veel vallen en gedragsveranderingen thuis niet meer thuis te verzorgen voor die sterke, liefdevolle Jessica. Peter is inmiddels opgenomen in een hospice. Hij gaat heel snel achteruit. We weten niet hoe lang deze situatie nog gaat duren, maar wat we wel weten is dat het einde rap naderbij komt. Jessica moet nu buiten hun dagelijkse (niet op te brengen) dagelijkse lasten ook nog 40,= per dag voor de hospice betalen. En dat terwijl hun situatie al zo nijpend en verdrietig is. Ik kan de pijn en het verdriet niet voor dit jonge gezinnetje wegnemen, maar hopelijk met uw steun wel zorgen dat ze in ieder geval niet verder de put in gaan. Als u iets te missen heeft, help ze alstublieft. Dit is de noodkreet van een zeer bezorgde en verdrietige moeder.