In 2019 kreeg ik voor het eerst te maken met de diagnose borstkanker met uitzaaïngen lymfeklieren. Als jonge mama met toen mijn zoontje Mon 10 maand oud, en in een slechte relatie. Ik kon het niet geloven! Ik kanker? Veel tijd om te denken is er niet. Je wordt direct in een rollercoaster gesmeten. Het gehele traject volgde, amputatie li borst + lymfeklieren weg gehaald - 6 maanden wekelijkse chemo - 28 aaneensluitende bestralingen  - hormoontherapie; hierdoor ben ik in mijn menopauze. 

3 jaar lang ben ik thuis geweest. Mede door corona anders kon ik vroeger gestart zijn. Eindelijk was het zover! Ik kan de werkvloer maandag terug betreden, wat kijk ik hier al zolang naar uit! Ik sukkel al een aantal weken serieus aan mijn rug, mijn huisarts schuift het op gekneusde ribben en zegt dat ik geduld moet hebben. Ik krijg steeds zwaardere medicatie voorgeschreven. Niks helpt! Ik neem zelf verdere stappen in het ziekenhuis en er wordt een spoed botscan genomen. De dag zelf krijg ik al telefoon, ik was juist thuis, het is een privenummer, dan neem ik niet op. De dag erna staan mama en mn zus aan de deur. De oncologe belde ook naar hun. We bellen samen terugnop luidspreker naar mijn oncologe. Slecht nieuws , mijn wervel is gebroken en is volledig verbrijzeld en zit los in mn rug, dit door botmetastases! Het ziet er daar vanbinnen helemaal niet goed uit! Ik moet direct naar het ziekenhuis. 

Ik moet liggen, de eerste twee weken mag ik niet uit bed, mag ik niet rechtop zitten. Ze willen de komende operatie goed voorbereiden. Die dus ook geslaagd is al ben ik nu zo kwasimodo.

Al snel bleek dat het heel agressief is. De eerste chemo heef niet zijn werk gedazn, zo heb ik 5.soorten chemon ondergaan maar niks dat het stabiel houdt. Ik ben van het ene probleemstraatje naar het andere gegaan, het is op het nippertje geweest. Ik ben echt ziek geweest. Meer dan een jaar lang loop ik met gebroken ribben. Allemaal spontane breuken door uitzaaïngen. Mijn lichaam is zo broos, zo breekbaar. 

Ondertussen heeft het mijn lever ook bereikt! Waar ik altijd zo bang voor was. Gelukkig zijn tot nu toe mijn leverwaarden goed.

Ik klaag afentoe van hoofdpijn, ik heb dit anders zelden. Er wordt een CT genomen. Ze zien 2 uitzaaïngen op mijn schedel. En 2 uitzaaïngen op mijn kaakbeenderen.

In juni startte ik met medrol, cortisone, een ongelooflijk oppepmiddel en verstopmiddel. 

Op een avond in september val ik in slaap aan mijn bureau. Toen ik wakker werd kon ik mijn rechterhand en linkerbeen niet meer gebruiken. De volgende dag moest ik gelukkig bij de oncologe zijn…

Wordt nog aan verder geschreven …

FACEBOOK AnneMOøN