Zal ik het wel doen of zal ik het niet doen? Crowdfunding aanvragen voor jezelf heeft een hele hoge drempel. Het voelt toch een beetje als falen. Ik heb daarom lang getwijfeld. Maar toch maak ik nu de keuze om het wel te doen. Waarom? Omdat ik in een hele moeilijke periode zit. Aan die moeilijke periode zit een groeiende prijskaart.

Wat is er aan de hand? Van jongs af aan, worstel ik al met mijn zelfbeeld. Op school ben ik veel gepest en buitengesloten geweest. Ik ben hiervoor ik 2003 in therapie gegaan. In plaats van geholpen te worden, werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Zo heb ik veel (GGZ) instellingen van binnen gezien. Op slechts een enkele instelling na, ben ik alleen maar van de wal in de sloot geholpen. Ik heb daardoor nog weer extra trauma’s opgelopen. Ik heb daarom de conclusie moeten trekken, dat de GGZ niet de juiste plek is voor mij. Zij hebben niet de expertise die ik nodig heb. Hierdoor kom ik maar niet uit mijn depressie en angststoornis. Jullie denken misschien: waarom kan de GGZ iemand met een angststoornis en een depressie niet helpen? Dat komt, omdat mijn anders zijn (de reden waarom ik zoveel gepest ben) ligt in een stuk hoogbegaafdheid en hoog sensitiviteit. Dat zijn geen stoornissen en daarom is er een groot gebrek aan kennis hierover bij de GGZ. Er zijn wel andere plekken met wel de juiste expertise, maar die worden niet of slechts beperkt vergoed door de verzekering.

 Het geld om het zelf te bekostigen heb ik helaas niet. Om die reden, ben ik al weer meer dan een jaar bezig met de gemeente om het via de WMO voor elkaar te krijgen. Dit is een heel traag proces. Ik heb nog geen zekerheid, dat dit gaat lukken. Ik hoop het natuurlijk wel, maar zo niet, dan sta ik weer met lege handen.

Naast de psychische klachten kamp ik ook met lichamelijke klachten. Door reuma heb ik over mijn hele lijf pijn. Als ik ’s ochtends wakker wordt, dan heb ik heel veel pijn in mijn rug. Ik weet ’s nachts vaak niet, hoe ik moet liggen van de pijn. Pijn in o.a. mijn onderrug, bovenrug, nek, knieën, heupen, schouders, polsen, hoofdpijn, etc. Een nieuw matras zal een stuk verlichting geven, zeker in combinatie met een betere lattenbodem, dan ik nu heb. Maar daar hangt ook weer een flinke prijskaart aan. :’( De offertes die ik nu heb, liggen zo rond de 2000 euro.  Maar oh, wat verlang ik naar een bed, waar ik niet zo brak in wakker word.

Daarnaast heb ik met mijn gebit ook nog eens veel pech. Ik ben nu nog de tandartsrekening van vorig jaar aan het aflossen en er komt binnenkort al weer een nieuwe aan. Binnenkort heb ik helaas een aantal implantaten nodig. En je raadt het al, die zijn niet goedkoop. Over een paar weken heb ik een afspraak met de implantoloog en dan maken ze ook een nieuwe kostenraming. Die zal niet mals zijn. :’( Ik vrees, dat die niet onder de 3000 euro zal zitten! :’(

Ik verlang echter wel naar een gebit, waar ik mij niet zo onzeker over hoef te voelen en dat niet steeds pijn doet. Ik heb wel een aanvullende verzekering, maar die is bij lange na niet toereikend om de implantaten mee te bekostigen. Ik val helaas net buiten de boot, om het via de basisverzekering vergoed te krijgen.

Mijn katten zijn heel belangrijk voor mij. Ze geven mij troost. Ik woon helaas alleen. Ik heb dus geen partner waar ik heerlijk tegenaan kan kruipen of even bij kan uithuilen, als alles mij teveel wordt. Dan is het heerlijk als zo’n viervoeter op je schoot kruipt, als je het moeilijk hebt. 1 van mijn 2 katten heeft  2 losse knieschijfjes. Iedere keer is het weer de vraag: Proberen we nog een keer een niet operatieve optie of is een operatie toch de beste oplossing? Ik reken echter, dat ik dan ook snel richting de 2000 euro ga en dat geld heb ik simpelweg niet.

De afgelopen jaren heb ik mij uit een heel diep financieel dal moeten worstelen. Hierdoor heb ik niet kunnen sparen. Iedere keer denk ik: nu ga ik echt sparen en dan kwam er weer een medische rekening tussendoor en daar ging mijn prille spaargeld weer.

Ik ben doodmoe van het steeds weer puzzelen, hoe ik het financieel aan ga pakken. En daarom heb ik toch de stoute schoenen aangetrokken en deze crowdfunding gestart. Ik vind het wel heel spannend en het blijft moeilijk om over het stuk schaamte heen te stappen. Om die reden durf ik het (nog) niet onder mijn eigen naam te doen. Ik ben er heel gevoelig voor, wat mensen van mij denken. Ik hoop, dat jullie daarvoor begrip hebben en dat niet als reden zien om deze actie te negeren.

Zo alles bij elkaar schat ik toch wel een bedrag van minimaal 10.000 euro om bovenstaande kosten te dekken.

Ik zou jullie zeer dankbaar zijn, als jullie een bedrag zouden willen geven en/of deze actie zouden willen delen.

Veel liefs van een 39 jarige doorzetster, die er momenteel doorheen zit.