Na jaren van onderzoeken en ziekte die progressief erger werd kreeg ik te horen dat ik twee zeldzame ziektes had, waarschijnlijk nog een derde gratis erbij. In ieder geval ongeneeslijk dus mijn invaliditeit werd plots een blijvend feit. Door de aard van de complexe aandoening is de impact ervan van dag tot dag anders. Een feit dat geen enkele werkgever aanvaardt. Soms kan ik komen, soms niet. Nee… Ik kon dus nooit meer aan de slag voor een werkgever. Ik ben 37 jaar en ik accepteer het idee on nu reeds afgeschreven te zijn gewoon niet. Wou niet in een hoekje wegkwijnen.  Besloot om van mijn hobby een eigen onderneming te maken, maar gebaseerd op een apart concept dat ik wel wat dien toe te lichten. Denk dat het voor de dames wel duidelijker zal zijn. 
Als die-hard fan van enkele kledingmerken volgde ik ze op de voet - vreemde hobby misschien- maar vond zo altijd de beste deals en uitverkopen. Speur alles af van grootste winkelcentra tot kleine dorpswinkeltjes om de toppers eruit te vissen. Dit wou ik delen met een plan erachter. Werkte het alvast uit tot een webshop-outlet. Een outlet-boutique. Het moest betaalbaar zijn voor iedereen. Elke vrouw verdient het namelijk om eens een ”chique” nieuw stuk te kunnen veroorloven. Tot daar nog steeds pure logica. 

Ik houd hier ook echter steevast de idee in achterhoofd dat shoppen een grote psychologische impact kan hebben op vele dames om verschillende redenen.  Lachend wordt gezegd “shopping is cheaper than a psychiatrist”, maar daar zit echt enorm veel waarheid in Mijns inziens. Na een hele slechte dag of net een hele goede dag kan even shoppen respectievelijk een echte troost of beloning zijn. Voeg daaraan toe dat het een knap en kwalitatief merkitem is, met bovendien een budgetprijs. En last but not least: Ook al is het een webshop, ik ga voor een pure en persoonlijke aanpak voor iedere klant die dat wenst. Ze krijgt mijn volle aandacht. Advies, opmeten, fotootjes, heel even een babbeltje… Klant is echt even de “queen bee”. Het creêert alles bijeen een belevenis/concept  waarbij alles win-win aanvoelt.  Zie het als heel even ontsnappen uit de dagelijkse drukte, sleur en stress en net dan zelf service en aandacht krijgen. Op de eerste plaats staan ipv anderen voorop te plaatsen. Ook al lijkt het onbenullig, een momentje zoals dat heeft een enorme impact en toch erg bereikbaar. We leven al veel te geïsoleerd in een kille en afstandelijke samenleving, mede door de digitalisering. Net in die digitale sfeer wil ik de barrières  teniet doen. Mijn klanten vandaag kunnen beamen dat ze persoonlijke service ontvangen en even een queen bee zijn.  Absoluut ook in corona-tijden waar isolatie vaak de standaard is, is het een must om de barrières van het digitale te omzeilen. Mensen hebben aandacht en warmte/menselijkheid nodig als basisbeginsel. Na een aankoop het gevoel alsof het een portietje geluk was dat men kocht.
Kwaliteit-prijs-aanpak tesamen , maar vooral, een formule die niet gebaseerd is op pure omzet maar ook en vooral op winst boeken op menselijk vlak. Broodnodig. 

Daarbij onderscheidt shop zich van andere outlets : FULL SERVICE. 

Outletshops willen snel, veel verkopen zonder tijd te verliezen aan service of gedoe. Bij mij is net het omgekeerde. Prijsdaling maar met behoudt van service, vandaar de term Outlet & Boutique.  Ik heb klanten die zowel bij mij als bij grootste fashionstores kopen, maar ook klanten die zich dit anders nooit zouden kunnen veroorloven. Iedereen is even belangrijk en krijgt persoonlijk moment. Druist in tegen “Time is Money” want er steekt te veel energie in en dat brengt niet op, maar ik wijd er met plezier mijn energie die ik op dat ogenblik heb volledig aan. Winst wordt zo onrechtstreek geboekt door degene die de queen bee was. Altruïsme druist in tegen kapitalisme. Een shop die winst niet enkek in € bekijkt is een bizar gegeven maar alles moet als een geheek beschouwd worden ipv elke factor apart. Leidt me voor een stukje naar het volgende.

Ik maakte bij dit alles 1 enorme inschattingsfout. Namelijk dat niemand iets erop tegen zou hebben. Wie geen persionlijke baat of interesse erbij had, had dat dan wel onrechtstreek. De aangeboden merken zouden nog meer naamsbekendheid krijgen en wijder verspreid worden. Ik had volgende tegenkanting absoluut niet voorzien…

Het hoofdmerk dat verkocht wordt in mijn shop vond het concept  écht niet kunnen . Enkel exclusiviteit mocht hun merk uitstralen. Eerst trachtten ze me de verkoop te verbieden. mocht echter vrij verhandeld worden op de EU markt. Ik kreeg te maken met dreigementen, verplichte aankoop, machtsmisbruik omwille van hun economische machtspositie… Op een moment leek het tot een verzoening te komen, maar ik moést ook bij hen afnemen. Goedgelovig en oprecht met steeds het idee dat iedereen intrinsiek deze waarden meedraagt, zag ik het zelfs eerst niet als een verplichte aankoop. Hierdoor kregen ze dus wel de kans om iets op te zetten waardoor ze me konden verpletteren. Plotse hoop facturen van artikels die ik nooit zag, was zelfs gewoon dadelijk de aanmaning die ik kreeg met louter bedragen op, mijn account werd zonder waarschuwing of opzegperiode en met drogreden gewist, waardoor ik zelf niet kon nakomen aan mijn klanten, en ik totaal geen overzicht meer had. Ik kreeg letterlijk te horen: “Opgeruimd staat netjes”. Ze hadden de macht om alles te manipuleren in handen, waardoor ze tot in de rechtbank gelijk haalden. Ik kreeg nooit de kans om mijn verhaal te doen en kon me geen advocaat veroorloven. Bovendien heb ik zelf geen juridische kennis. Ik maakte geen kans. Met de bewijzen die ik zelf in handen had contacteerde ik de  Economische inspectie, de Hoge Raad van Justitie, ik zocht overal verhaal. Onderzoek loopt momenteel, maar intussen werd het vonnis omgezet naar uitvoerend beslag en kan ik geen kant meer uit. Oorspronkelijke geëiste bedrag was al hoog en nu nog eens verhoogd met kosten. Geen keuze meer dan betalen, waarheid en gerechtigheid buiten beschouwing, maar heb dat bedrag niet. Deze kost had ik dan ook nooit voorzien. Mijn vraag om een afbetalingsplan werd uiteraard geweigerd want ze hadden nooit de intentie om me een kans te geven - integendeel.

Ik ben echt teleurgesteld in de zogenaamde beschermingsmechanismes hier. Juridisch aan mijn lot overgelaten en als gehuwde vrouw was gezamenlijk inkomen weer “te hoog” voor een pro deo advocaat. Kreeg intussen ook nog eens te maken met grote medische kosten daar mijn ziekte verergerde. Ook op dat vlak vroeg ik trouwens op verschillende plaatsen steun aan en zette ik mijn trots opzij;  maar kreeg steeds het deksel op de neus. Er was altijd wel een reden om te weigeren. Van het inkomen dat boven de grens was, ook al komen we zelfs niet toe momenteel door het feit dat mijn ziekte niet in hun lijstje stond (is dan ook zeldzaam!), feit dat de diagnose nog onvolledig is en bepaalde symptomen nog onverklaarbaar blijven… Overal viel ik net buiten het zogezegde vangnet. 

Mijn onderneming met als doel mijn steentje bij te dragen voor mijn gezin en voor de maatschappij op mijn manier,  zal er nu voor zorgen dat mijn gezin zijn bezittingen verliest En ophouden te bestaan. 
Heb nu al vaak niet de middelen om al mijn medicatie te betalen maar die kosten houden ze buiten beschouwing. De buffer die ik creëerde op mijn manier om dat op te vangen staat op de rand van de afgrond… Gewoon omwille van machtswellust en machtsmisbruik, met winst als enige waarde. Ik zou nooit een goede business woman zijn op dat vlak, want over lijken kunnen gaan en er liefst nog plezier in scheppen is blijkbaar een must?

Ik heb geen oplossing meer. Toen ik over deze site hoorde, besloot ik om  toch eens te proberen om hier mijn verhaal te doen om een vangnet te vinden, steun die ik nergens anders vind. Ik heb niet zoveel tijd meer denk ik, elke dag kan die man hier terug op de stoep staan. Heb eigenlijk geen idee wanneer ongeveer; wat mag en niet mag.  Hij kan er niks aan verhelpen want hij doet gewoon zijn job en dat respecteer ik. Ik zou het niet kunnen zelf. Hij opperde zelf al dat de eiser opdracht gaf om kordaat en meedogenloos op te treden. 

Ik hoop echt dat dit hoe dan ook nog een staartje krijgt, onafhankelijk van het feit dat mijn onderneming dit overleeft. Ik hoorde al van verschillende afnemers dat dit bepaalde merk zich oppermachtig voelt en zich ernaar gedraagt. Klanten moeten zich schikken naar hun wensen als leverancier. Niemand durft echter iets te ondernemen uit angst om het populaire merk kwijt te geraken en veel shops halen daar echt hun inkomsten uit. Dit moet wel ooit aan het licht komen. Ik geloof echt ook rotsvast in karma. 🥰

Aanzienlijke financiële schade, en dan laat ik de morele schade die mogelijk nog een grotere impact zal hebben buiten beschouwing.

Ik duim echt dat ik hier een klankbord vind om mijn gezin en concept-onderneming te redden. Ook al is het overmacht, ik voel me enorm schuldig.

 Wie weet bestaan wilde weldoeners. mirakels, justice warriors niet alleen in mijn dromen, of kunnen zoveel mensen zich in mijn verhaal vinden… alles op alles! You never lose until you stop trying.  Alvast bedankt om mijn verhaal te lezen. Kreeg op zijn minst de kans om het te vertellen. Thx!

Bie 😘