Laat ik beginnen met vertellen dat het een enorme mijlpaal is voor mij om om hulp te (durven) vragen! Maar tijdens mijn traject kreeg ik een boek toegestuurd van onwijs lieve mensen waar ik destijds deed poetsen genaamd: ‘De jongen, de mol, de vos en het paard’ een boek van Charlie Mackesy welke mij enorm heeft geïnspireerd. Met een bladzijde in het bijzonder van welke ik een afbeelding zal toevoegen.

Mijn naam is Jessie. Na een zware periode waarin ik alles verloor, mijn huis, mijn auto en mijn goedlopende bedrijfje, ik had een beautysalon aan huis. Kwam ik na 3 jaren van vechten en herstel dmv intensieve zorg en traumatherapie, eindelijk dichtbij weer een zelfstandige woning via het zorgtraject. Helaas liep het anders: ik werd een maand voor het einde uit mijn begeleid wonen-project gezet vanwege het overtreden van huisregels. Ik had stiekem mijn twee katjes op mijn kamer gezet nadat ze niet meer konden verblijven waar ik ze al 1,5jaar had ondergebracht, en ik ze absoluut niet naar het asiel wilde brengen dus dacht tja, die paar weekjes.. Een keuze uit liefde maar met grote gevolgen: Ik raakte mijn woonplek kwijt, verloor mijn sociale urgentie, een inschrijfadres waar mijn WMO en dus zorgverlening aan gebonden was en stond dus pim pam pets, geheel perplex in een keer weer zonder woonruimte, zonder hulpverleners en zonder uitzicht. Dat was een KLAP na dit jarenlange gevecht. 

Maar toen, via een goede vriend, leerde ik gelukkig Wendy kennen, een meid met een hart van goud. Ze heeft me in huis genomen, en samen hebben we de situatie zo goed mogelijk proberen op te bouwen. 

Na heel veel moeite en gedoe kregen we het voor elkaar een contract op te stellen en mij in te schrijven onder kamerverhuur. Top! Ik had een inschrijfadres (waar ik al bijna een jaar woonde) maar… het bedrag wat mijn bewindvoerder aan huur overmaakt naar Wendy, haalt de gemeente van Wendy haar bijstandsuitkering af. Dus, nu betaald ze zelfs meer voor bijv. gas en elektra, water etc. En dit terwijl het normaal is wat jullie vast met me eens zijn, dat het fijn zou zijn ze er wat aan over zou houden. Want, Wendy haar vaste lasten (Lees: NU dus ONZE vaste lasten!) Liggen gelijk aan het bedrag wat ze krijgt aan bijstand. 

Inmiddels heeft de gemeente besloten dat we niet meer onder kamerverhuur mogen vallen en kostendelers zijn. Voorheen hadden we recht op voedselbank, maar nu als een huishouden vallen we daar niet meer onder. 

Ik zorg voor haar, haar huis en ons welzijn zo goed als dat ik kan. Al vraagt dit veel van me, in mijn situatie die er heel anders uit zou zien maar ik doe het met alle liefde, zo dankbaar als dat ik ben om hier te mogen en kunnen wonen. Wendy is als gevolg van ernstige gezondheidsproblemen grotendeels bedgebonden. Ze heeft een auto-immuum ziekte, hartkastje, 5 herseninfarcten overleefd (POWERVROUW!) waardoor ze nu een evenwichtsstoornis heeft maar loopt nog steeds, maar amper. De afgelopen tijd is er echter een toenemende zorg, omdat Wendy nu zelf met levensbedreigende ziekte wordt geconfronteerd, blaaskanker, waaraan ze 1 mei voor de tweede keer wordt geopereerd omdat het is uitgezaaid naar haar lymfeklieren. Ze gaan haar blaas verwijderen en vrouwtje krijgt een katheter op 40 jarige leeftijd, en desondanks ze hier echt sterk instaat, brengt het voor ons beide op verschillende vlakken enorme onzekerheden met zich mee.

Het is tijd voor verandering. Ik wil mijn leven weer opbouwen, mijn schulden aflossen, mijn toekomst veiligstellen en mijn dromen realiseren. En tijdens, in het nu, mijn vriendin Wendy zo goed mogelijk helpen en voor ons beide meer rust en ontspanning creeeren. Dus besloot ik dit te doen.

Jullie steun kan het verschil maken. Met de bijdrage kan ik:

Mijn schulden van 30.000 euro aflossen, zodat ik weer volledig zelfstandig kan zijn wat betekent dat ik:
- Weer een auto kan kopen en me kan verplaatsen, en ook Wendy eens kan meenemen naar de zee ofzo zodra ze uit het ziekenhuis komt! Dit wil ze zo graag.

De huurachterstand van 4.500 euro inlopen en de situatie met Wendy stabiliseren. Dat we hier in elk geval kunnen blijven wonen.

Een buffer van 3.000 euro opbouwen om de onzekerheid van mijn woonsituatie te verminderen.

Mijn eigen bedrijf opstarten en uitbreiden, waarmee ik mijn artistieke dromen en werk als therapeutische, zintuiglijke performer kan realiseren, en andere mensen kan helpen, inspireren.

Want ik weet zeker, dat ik met mijn verhaal een verschil kan maken in de wereld. En heel veel mensen kan helpen op vlakken waar ons huidige zorgstelstel momenteel tekort schiet. En ik heb hier een mega plan voor, ben hier al mee bezig, maar eerst moet ik stabiliseren. En daarvoor vraag ik jullie hulp. Wendy en ik zouden dit zo enorm waarderen.

Dus geef het een kans, ik doe maar weer eens gek. Het is gek dat het eigenlijk niet eens zo gek is, dit gewoon eens te proberen.

In naam van de liefde, van het leven. God gezegd. 

Dankjewel.

Het is mijn doel om uit liefde, kracht en herstel een toekomst op te bouwen die niet alleen voor mij, maar ook voor Wendy de mogelijkheid biedt om met een beetje minder zorgen door te gaan. Samen kunnen we dit. Elke bijdrage, groot of klein, maakt een enorm verschil.

Ik ben enorm dankbaar voor jullie steun, zowel financieel als emotioneel. Help jij mij mijn toekomst en die van Wendy veilig te stellen?