Lieve mensen,

Wat mijn partner is overkomen laat diepe littekens na: niet alleen lichamelijk en emotioneel, maar nu ook financieel. Na alles wat hij heeft doorstaan, zou hij bezig moeten zijn met herstel. In plaats daarvan draagt hij nu een financiële last die hem nog tientallen jaren zal achtervolgen. De schadevergoeding die is opgelegd komt neer op een bedrag van €14.000. Er is een betalingsregeling getroffen, maar daarmee zou hij er pas over 30 jaar vanaf zijn.

Veel mensen vragen zich af waarom mijn partner een schadevergoeding moet betalen terwijl hij zelf slachtoffer is. Daarom wil ik dat graag uitleggen.

Mijn partner heeft een flinke burenruzie gehad die compleet uit de hand is gelopen. De overburen hebben hem jarenlang getreiterd, en ondanks meerdere meldingen aan de politie werd er nooit ingegrepen. Op een avond liep het volledig mis. Mijn partner wilde enkel de hond uitlaten, toen hij op straat werd uitgescholden door de overburen die een feest hadden. Hij liep op de groep af – ongeveer 18 personen – om te vragen wat er aan de hand was. Na een woordenwisseling werd hij hard geduwd. Toen hij één van hen opzij duwde om ruimte te maken, werd hij door de hele groep belaagd, op de grond gegooid, geschopt en geslagen, ook tegen zijn hoofd.

Hij liep een hersenschudding op, was in de war en sloeg in paniek van zich af. Daarbij raakte hij één persoon per ongeluk hard in het gezicht, met blijvende gehoorschade tot gevolg. Hoewel er camerabeelden, getuigen en medisch bewijs zijn van zijn eigen verwondingen, heeft de rechter alleen geoordeeld op basis van de blijvende schade bij de ander. Zijn eigen letsel werd volledig buiten beschouwing gelaten. Het gevolg: mijn partner wordt als enige verantwoordelijk gehouden en moet nu €14.000 schadevergoeding betalen.

We willen dit hoofdstuk afsluiten. Voor hem, voor ons, voor de toekomst. Hij heeft al genoeg angsten, slapeloze nachten en psychische stress te verwerken. Deze schuld houdt hem vast in dat ene moment dat hij juist wil loslaten.

We vragen om jullie hulp. Niet omdat het makkelijk is, maar omdat we het zelf niet kunnen dragen. Elk bedrag – klein of groot – brengt ons dichter bij rust, bij herstel, bij hoop.

We weten dat er veel mensen zijn met hun eigen zorgen, en daarom waarderen we het des te meer als je de tijd neemt om dit te lezen of te delen. Misschien ken je zelf iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt, en weet je hoe zwaar de nasleep kan zijn. Alle steun, in welke vorm dan ook, betekent ontzettend veel voor ons.

We kunnen niets materieels teruggeven, maar wel eeuwige dank. Dank voor het lezen, voor het delen, en voor wie de kracht heeft iets te geven.

Liefs, Angelica