Lieve mensen,

Kerst 2004, ik voel tussen mijn billen bij de anus een pijnlijke plek. Een aambei dacht ik en verder geen aandacht aan besteed. Echter de volgende dag was de pijn niet te houden en ben ik naar de huisarts gegaan. Deze constateerde een flink stolsel in een aambei. Zo opgelost aldus de arts, sneetje erin en klaar. Zo gezegd, zo gedaan echter 3 dagen later zat het er weer en werd de procedure herhaald. Helaas wederom voor korte duur en ik werd naar de chirurg gestuurd en deze heeft het één en ander op de OK verwijderd en is het een half jaartje goed gegaan toen het weer mis ging en nu gelijk naar de chirurg. Ik werd opgenomen en de volgende dag geopereerd. Nadien zei men dat ik het schoon moest houden maar op die plek met de ontlasting natuurlijk erg lastig en heb ik gevraagd om wijkzorg welke ik niet kreeg. In de dagen en weken daarop nam de pijn alleen maar toe totdat het niet meer te doen was en ik een groot peri anaal abces bleek te hebben. Een flinke operatie volgde en toen ik bij kwam uit narcose wist ik al dat het mis was zoveel pijn had ik. Ik ben nog twee weken opgenomen gebleven en bleek dat er zenuwen geraakt en zelfs door gesneden waren. Toen begon mijn hel en heb ik vele ingrepen gehad maar niets hielp. Uiteindelijk ben ik door de pijn arts op zware opiaten gezet, niet ideaal maar ik kon mijn toen 2 jarige zoon opvoeden en het huishouden doen en naar buiten. Ik was toen al 100% afgekeurd door het UWV en ik had geen werk meer. Hoe dan ook, had ik enige kwaliteit van leven totdat mijn arts een jaar geleden vanuit het niets besloot dat ik moest stoppen en mij naar een verslavingsarts heeft gestuurd. Sindsdien leef ik weer in een hel en kan ik niks meer. Ik heb mij hevig verzet en ook aangegeven dat ik liever korter leef met kwaliteit dan langer en dan in deze hel. Niet alleen lichamelijk maar ook psychisch is het niet te doen. Maar men luistert gewoon niet en het enige wat mij nu rest is een gang naar de rechter. Een onafhankelijk medisch adviseur gaat mijn dossier beoordelen en dan volgt er een civiele procedure. Hierbij vraag ik met veel liefde uw steun daar ik van een WIA uitkering moet rondkomen. Ik wil mijn leven terug. Verder heeft het niet alleen een enorme impact op mij maar ook op mijn gezin en naasten. Als u wat kunt missen zal ik u eeuwig dankbaar zijn, ik hou u desgewenst op de hoogte en zal u indien gewenst alle stukken laten zien. Ik heb een foto geplaatst uit de tijd dat ik nog kon lachen, helaas is mij dat nu vergaan !

Met oprechte, gemeende en liefdevolle groeten,

Raymond Bos