Hieronder kleine inleiding voor ons verhaal;  

Bij één op de vijf stellen is na een jaar nog geen zwangerschap opgetreden. De oorzaak kan zowel bij de man (30%), de vrouw (30%) of beiden (30%) liggen. Soms wordt er geen oorzaak gevonden.  

Bij ons is er op dit moment (nog) geen oorzaak gevonden.  

Sinds zij elkaar kennen hebben ze maar 3 grote dromen, trouwen, een eigen huis en mama en papa worden.  

Het trouwen was snel geregeld,  het huis op de juiste plaats duurde wat langer, maar dat is ook gelukt.  

Zwanger worden daarin tegen is een ophoping van teleurstelling, wanhoop en verdriet. Vele pogingen, zowel thuis als medisch, hebben niet mogen baten.   

Vol goede moed en vertrouwen zijn mijn lieve man Łukasz & ik samen gestart aan ons avontuur in het Meander Medisch Centrum in Amersfoort. We mochten in 2023 startten 1e eicelpunctie.   

Wij hebben een 3 x ICSI TRAJECT gevolgd;  

Basis bloedonderzoek, bloedonderzoek voor seksueel overdraagbare aandoeningen, basis spermaanalyse en HSG  

Fase 1: stimulatie van de eierstokken (hormoonspuiten)  

Fase 2: eicelpick-up (punctie) en productie spermastaal  

Fase 3: de intracytoplasmatische sperma-injectie (bevruchting in labo)  

Fase 4: terugplaatsing embryo's (embryotransfer)  

Fase 5: invriezen van overgebleven embryo’s (cryopreservatie)  

Fase 6: Zwangerschapstest.  

Na de eerste punctie werden 5 eieren verzameld, waarvan er 4 bevrucht werden.  

Ik kreeg 2 terugplatsings van deze poging.  

Helaas was er geen positief resultaat van de zwangerschapstest.  

Twee embryo's ontdooiden niet.  

 We vroegen artsen waarom : ze de embryo’s niet goed ontdooiden. Deze vraag konden zij voor ons niet beantwoorden.  

Op de vraag of we nog andere onderzoekers nodig hadden, zeiden ze: je hebt geen andere onderzoekers nodig, alles is in orde. Jullie hadden pech.  

Wij hebben onze 2e poging gedaan.  

We hadden 8 eieren, waarvan er slechts 2 bevrucht waren.  

Bij deze poging had ik allen één terugplating. Deze poging was voor ons succesvol, maar slechts voor een week. Miskraam aan het begin van de 5e week.  

Het tweede embryo ontdooide niet  

Opnieuw de vraag van de embryoloog: waarom? Hij zegt dat ik deze vraag niet kan beantwoorden. De vraag van de gynaecoloog: misschien moeten we andere onderzoeken doen omdat we het gevoel hebben dat er iets mis is. De artsen zeiden: nee, het is niet nodig, alles is in orde. Het enige wat ze zeiden was pech.  

De artsen hebben geen aanvullend onderzoek voor ons gedaan, ze verzekerden ons dat het gewoon pech was en dat we het een derde keer moesten proberen. Wij vertrouwden ze.  

Mega verdrietig, maar er is dus hoop, het is mogelijk.. maar het wil nog niet slagen.  

We gingen verder voor punctie nummer 3.  

Dit is wel de laatste die ze vanuit de verzekering vergoeden.  

De derde poging eindigde het ergste: was 17 eieren, werden bevrucht  2. Ik kreeg 2 embryo's terugplasting.  

De poging eindigde met een positieve zwangerschapstest, maar wederom hebben we maar één week genoten. In de vijfde week was er een miskraam.  

Artsen vinden het jammer dat het zo snel gebeurde.  

Na de derde poging kregen we een brief van de embryoloog dat er verdere pogingen konden worden ondernomen via de eicelactivatiemethode.  

De embryoloog zei dat we het in het buitenland konden doen omdat deze methode in Nederland niet wordt uitgevoerd. We moeten zelf een ziekenhuis vinden dat ons kan helpen.  

Wij begrijpen niet waarom wij deze brief na de tweede poging niet hebben ontvangen.  

Toen we de artsen vroegen waarom we deze brief na de tweede poging nog niet hadden ontvangen, antwoordden ze dat ze dat nog niet wisten. En dat is het  

Ze hebben niets specifieks gedaan om ons te helpen 

En na alles lieten ze ons met rust. 

We zijn het vertrouwen in de Nederlandse artsen volledig kwijt.  

Er komt een hoop kijken bij zo’n ICSI traject denk aan; veel bijzondere onderzoeken, hormoonspuiten, controles in het ziekenhuis, bloedafnames, echo’s, op het laatste moment vrij vragen op werk, ophalen & voorschieten van medicatie etc. en ook veel last van wisselende emoties, je bent positief ingesteld maar hebt ook spanningen/twijfels/angsten. Je bent verdrietig, bv na een mislukte poging en de hormonen gieren door je lijf.  

Wij proberen zo gezond mogelijk te eten en nemen verschillende vitamines en supplementen.  

We hebben in Duitsland een ziekenhuis gevonden dat ons wil helpen en de eicelactivatiemethode wil uitvoeren, maar ook andere onderzoeks.  

Dit brengt echter hoge kosten met zich mee waar we bang voor zijn. 

Onderzoeken en een nieuw behandelplan, natuurlijk willen we dit oppakken, en de tijd tikt door!  

We moeten dus nu actie ondernemen als we dit nog willen laten slagen.  

Maar de verzekering zal niets meer vergoeden.  

Geen afspraken, geen echo’s, geen medicatie, geen onderzoeken en al helemaal geen nieuwe eicelpunctie meer…  

Onze droom lijkt ineens in duigen te vallen...  

Of is er nog een mogelijkheid? 

Van Duitse artsen kregen we het antwoord: JA.   

Maar jullie moeten een aantal verschillende onderzoeken doen.  

Dit scenario hadden we nooit zien aankomen, en staat ineens voor de deur.  

Wij hebben nooit iemand iets gevraagd. We hebben altijd aan alles zelf gewerkt, maar we weten dat het nu misschien te veel voor ons wordt en dat we het misschien niet alleen aankunnen.  

Daarom vragen we de hulp van alle goedhartige mensen.  

Want; Voor ons Opgeven is geen optie!  

Wil jij ons helpen? Kun jij iets missen?  

Alle kleine beetjes kunnen ons helpen..!  

We zullen het geld gebruiken voor de onderzoeken en daarna hopelijk voor verdere behandeling(en).  

Wij willen niet opgeven!  

Bedankt voor al je hulp bij het waarmaken van onze grootste droom. Olga en Lukasz